Το βιβλίο “Μακεδόνων Χώρα: Πολιτικές της Μνήμης/ Πολιτισμός, Τέχνη, Κινηματογράφος”, υπογράφεται από τους Γιάγκο Ανδρεάδη, Κώστα Μητράκα, Δημήτρη Παπαχαραλάμπους, Πέπη Ρηγοπούλου και Άγγελο Συρίγο, και επιχειρεί μια διεπιστημονική και διαχρονική μελέτη της ελληνικής Μακεδονίας. Αναφέρεται σε ζητήματα πολιτισμού, γεωπολιτικής, γλωσσών και ταυτοτήτων στην Ελλάδα, στη Βόρεια Μακεδονια και ευρύτερα στα Βαλκάνια, όπως αυτά αναδύθηκαν και με τη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ επίσης επικεντρώνεται σε θέματα πολιτικών της μνήμης μέσα από την αισθητική και τη διαχείριση των μακεδονικών αρχαιοτήτων στην Ελλάδα με έμφαση στην Αμφίπολη και τη Βεργίνα, αλλά και μέσα από το σχέδιο Σκόπια 14 στη Βόρεια Μακεδονία. Τέλος, καταγράφεται η παρουσία της Μακεδονίας και του Αλέξανδρου στον ελληνικό, στον βαλκανικό και ευρύτερα στον διεθνή κινηματογράφο στο έργο σκηνοθετών, όπως ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Μ.Μαντσέβσκι, ο ‘Ολιβερ Στόουν κ.α.
«Το έργο αυτό είναι τόπος συνάντησης ερευνητών που ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες», αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου ο Γιάγκος Ανδρεάδης, προσθέτοντας ότι «η συνάντηση αυτή δεν βασίζεται υποχρεωτικά στην ταύτιση των ιδεών και των ενδιαφερόντων των συγγραφέων, αλλά θεμελιώνεται στην κοινή συνείδηση ότι η Μακεδονία συνεχίζει να μετρά». Στο ό,τι αυτή παραμένει κεντρικό θέμα για τις πολιτικές της μνήμης.
Ο Γιάγκος Ανδρεάδης, ανατρέχει διαχρονικά στην πολιτική και την πολιτισμική Ιστορία της και διερευνά τη σημασία της για το αύριο της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Ο Άγγελος Συρίγος, παρουσιάζει τους όρους της Συμφωνίας των Πρεσπών με έμφαση στην εθνότητα και τη γλώσσα και μιλά για τις πιθανές προοπτικές ανάλογα με τις μελλοντικές εξελίξεις.
Ο Κώστας Μητράκας φωτίζει τις δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες βιώνουν τη σχέση τους με τη μνήμη και με τους γείτονες οι άνθρωποι κι από τις δύο πλευρές των συνόρων.
Η Πέπη Ρηγοπούλου, εκκινώντας από το θάμβος και το “σοκ” των ευρημάτν στην Αμφίπολη, μιλά επιμένοντας στην Αρπαγή της Περσεφόνης για την τέχνη και τον μύθο στην αρχαία Μακεδονία, και την πρόσφατη πολιτιστική και πολιτική διαχείρισή τους στην Ελλάδα και τη Βόρεια Μακεδονία.
Τέλος, ο Δημήτρης Παπαχαραλάμπους, ερμηνεύει αισθητικά και πολιτικά τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους σκηνοθέτες του κινηματογράφου, από τον Αγγελόπουλο μέχρι τον Μαντσέβσκι, τον ‘Ολιβερ Στόουν κι άλλους, ερμήνευσαν αυτό που αποκαλεί “το βλέμμα του Αλέξανδρου”.
«Το τι συνέβη διαχρονικά στην Μακεδονία και το πώς βιώθηκαν από πρόσωπα και λαούς η λάμψη και το δράμα της μας αφορούν τώρα και αύριο. Και τα όσα διδασκόμαστε από την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Μακεδονίας μάς ανοίγουν σε κάθε άλλο ζήτημα του ελληνισμού και φωτίζουν τις προσδοκίες και τις αγωνίες που κυριαρχούν σήμερα στον κόσμο», συνεχίζει ο Γιάγκος Ανδρεάδης.
«Η επίμονη αναφορά στον Αλέξανδρο δεν εξαντλείται στην προσωπική του παρουσία», σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου ο κ. Ανδρεάδης, προσθέτοντας μεταξύ άλλων πως: «Φωτίζοντας τον βίο και το έργο του, μιμείται το παράδειγμά του, ρίχνοντας γέφυρες στους άλλους, τους διαφορετικούς, τους μακρινούς ανθρώπους και πολιτισμούς που καποτε αντιλαμβανόμαστε πως είναι τόσο κοντά μας. Κι από την άλλη πλευρά επιβεβαιώνει ότι αυτό που θεωρούμε παρωχημένο αποδεικνύεται τόσο αναπάντεχα παρόν».
Το βιβλίο, η παρουσίαση του οποίου αναμένεται στο πλαίσιο σχετικής εκδήλωσης στις 19 Νοεμβρίου, αφιερώνεται στη μνήμη του Κυριάκου Κατζουράκη και η έγχρωμη εικονογράφησή του περιλαμβάνει έργα του ζωγράφου, που αναφέρονται στον Αλέξανδρο και την Ελλάδα και βρίσκονται σήμερα σε ιδιωτική συλλογή στο Πακιστάν.