Πρωταθλήτρια Ευρώπης στην κατηγορία Κ23, «ασημένια» πέρυσι στο Ευρωπαϊκό γυναικών, Olympian και με συμμετοχή σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις της κολύμβησης τα τελευταία χρόνια. Μία χαμογελαστή αθλήτρια και φοιτήτρια, που έχει όνειρο να… ζει τη ζωή της, να περνάει καλά και βελτιώνει τον εαυτό της. Ανήμερα των 22ων γενεθλίων της, η Γεωργία Δαμασιώτη αποκαλύπτεται στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, στο περιθώριο της media day που διοργάνωσε χθες (2/7) η ΚΟΕ, για την αποστολή που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου της Σιγκαπούρης.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, η Δαμασιώτη βρισκόταν στο Σαμορίν για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Κ23. Πήγε ως ένα από τα φαβορί και επέστρεψε από τη Σλοβακία με τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης στα 200μ. πεταλούδα και συνολικά τρία μετάλλια, ένα από κάθε χρώμα (ασημένιο στα 100μ. πεταλούδα, χάλκινο με την 4Χ100μ. μικτή ομαδική mixed).
«Οι προσδοκίες ήταν υψηλές κι αυτό είναι λίγο δύσκολο, πιεστικό, αλλά ευτυχώς τα κατάφερα. Εχω συνηθίσει στις υψηλού επιπέδου διοργανώσεις να… κυνηγάω εγώ και τώρα τα πράγματα για πρώτη φορά ήταν διαφορετικά», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κολυμβήτρια του Ωκεανού, που προχώρησε σε μία σύγκριση με τη σημαντικότερη επιτυχία στην ως τώρα καριέρα της, τη δεύτερη θέση στα 100μ. πεταλούδα στο περσινό Ευρωπαϊκό ανδρών/γυναικών, στο Βελιγράδι: «Πέρυσι ήρθε ένα ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό γυναικών, αλλά είχα πάει με τον όγδοο ή δέκατο χρόνο, οπότε πάλι ήμουν στο ρόλο του κυνηγού. Τώρα ήταν λίγο διαφορετικά. Δεν λέω, καλά πήγε, αλλά νομίζω ότι από άποψη χρόνων μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο».
Η Δαμασιώτη ήξερε από την αρχή της χρονιάς ότι έχει δύο σημαντικές διοργανώσεις σε μικρή χρονικά απόσταση μεταξύ τους. Στο… σύνηθες ερώτημα αν μπορεί να αντεπεξέλθει το ίδιο καλά και στις δύο, απαντά: «Σίγουρα είχα επικεντρωθεί στο Ευρωπαϊκό Κ23, αλλά δεν έχω κάνει πολλές χρονιές δύο σημαντικούς αγώνες σε απόσταση ενός μήνα, οπότε δεν ξέρω τι θα «βγει» στη Σιγκαπούρη. Σίγουρα θα είμαι έτοιμη και εκεί και πιστεύω ότι, είτε στο ένα αγώνισμα, είτε στο άλλο, θα μπορέσω να κάνω ένα ατομικό ρεκόρ».
Ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό γυναικών στα 100μ., χρυσό στο Ευρωπαϊκό Κ23 στα 200μ. Ποιο αγώνισμα προτιμάει; «Αλήθεια, δεν ξέρω!», απαντά αυθόρμητα, όμως στη συνέχεια το αναλύει: «Νομίζω ότι μου αρέσει πιο πολύ το 100άρι, αλλά νιώθω μεγαλύτερη σιγουριά στο 200άρι. Από τα 200μ. μπόρεσα αρχικά να μπω σε μεγάλες διοργανώσεις, γιατί είναι ένα δύσκολο αγώνισμα για πολλές κολυμβήτριες. Είναι απαιτητικό, θέλει μεγάλη αντοχή κι εγώ είμαι πολύ καλή στην αντοχή, γι΄αυτό μπόρεσα να διακριθώ στα 200μ. Για τα 100μ. μου λείπει λίγη δύναμη».
Μία βασική διαφορά μεταξύ των δύο αγωνισμάτων, είναι ότι στα 100μ. είχε και έχει μπροστά της μία πολύ σπουδαία αθλήτρια, την Αννα Ντουντουνάκη, ενώ στα 200μ. δεν έχει ουσιαστικό ανταγωνισμό εντός συνόρων. «Σίγουρα είναι σημαντικό να έχεις ανταγωνισμό στις εγχώριες διοργανώσεις, γιατί στα 200μ. δεν μπορώ να κάνω κάτι σημαντικό χωρίς ανταγωνισμό. Γενικότερα όμως, έχω ένα σκεπτικό να κατεβάζω τους δικούς μου χρόνους, δεν το πάω συγκριτικά. Θέλω στα 200μ. να κατέβω το 2:09 και νομίζω ότι είναι κάτι πολύ εφικτό και στα 100μ. να “ σπάσω” το ατομικό μου ρεκόρ», επισημαίνει η Δαμασιώτη.
Μία ιδιαιτερότητα στην μέχρι τώρα καριέρα της, είναι ότι το πρώτο μετάλλιό της ήρθε στην κατηγορία γυναικών και ο πρώτος τίτλος στην Κ23, ενώ ως νεάνιδα δεν είχε καταφέρει κάτι ανάλογο. «Πάντα ήμουν σε καλό επίπεδο, και ως νεάνιδα. Απλά την τελευταία μου χρονιά ως νεάνιδα (σ.σ. 2020) είχαμε τον Covid», υπενθυμίζει η 22χρονη πρωταθλήτρια και προσθέτει: «Στο προηγούμενο Ευρωπαϊκό Κ23 (σ.σ. το 2023 στο Δουβλίνο) είχα βγει πέμπτη, είχα χάσει για πολύ λίγο το μετάλλιο, οπότε και πάλι ήμουν ψηλά, απλά όχι πρώτη όπως τώρα. Θα έλεγα λοιπόν ότι έχει πάει σταδιακά, αλλά το μεγάλο «μπαμ» έγινε πέρυσι το καλοκαίρι με το ασημένιο στο Ευρωπαϊκό γυναικών».
Υπάρχει όμως και μία ακόμη μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα στην πορεία της Γεωργίας Δαμασιώτη στο χώρο και αυτή αφορά το γεγονός ότι δουλεύει με προπονητές τον πατέρα της, Γιώργο, και τον θείο της, Δημήτρη. Σπάνιο, περίεργο… άβολο; «Στην αρχή ήταν λίγο ζόρικο, γιατί ο μπαμπάς είναι πολύ δίκαιος άνθρωπος και δεν θέλει να φανεί ότι με ευνοεί σε σχέση με τους άλλους, επειδή είμαι παιδί του. Γι΄αυτό ίσως μερικές φορές να με έχει… αδικήσει», λέει γελώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ελληνίδα πρωταθλήτρια. «Πλέον είμαι 100% εξοικειωμένη με αυτό. Εχουμε βρει μία ισορροπία, γιατί στο σπίτι γενικά δεν συζητάμε για τα κολυμβητικά, τα αφήνουμε εκτός. Στο σπίτι είναι ο μπαμπάς, στο κολυμβητήριο είναι ο προπονητής. Μετά από δέκα χρόνια, έχει γίνει εύκολο»!
Κάθε αθλητής, πολύ περισσότερο όταν «ακουμπάει» πια την ελίτ, κάνει όνειρα για το μέλλον. Επιτυχίες, μετάλλια, ρεκόρ… όμως για τη Δαμασιώτη άλλο είναι το σημαντικό. «Το όνειρό μου είναι να νιώθω χαρούμενη όταν κολυμπάω, να περνάω καλά με τα άτομα με τα οποία είμαι. Βλέπω ότι όσο ισχύει αυτό, τα πράγματα μου πάνε πολύ καλά», απαντά αβίαστα.
Οσο για τα όνειρα μιας 22χρονης κοπέλας έξω από την πισίνα, είναι κι αυτά… προσγειωμένα: «Είμαι στη Σχολή Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, δόξα τω Θεώ τα πηγαίνω πολύ καλά και νομίζω ότι του χρόνου θα έχω το πτυχίο μου. Αυτός είναι ο στόχος μου και παράλληλα θέλω να έχω και κοινωνική ζωή, γιατί θεωρώ ότι το να είσαι μόνο κολυμβητής δεν σου κάνει καλό. Εχω πολύ καλές φίλες, βγαίνω βόλτες, έχω ανθρώπους που με αγαπάνε, γενικά περνάω πολύ καλά στη φοιτητική μου ζωή».
Ηρεμη, χαμογελαστή και χαρούμενη, η Γεωργία Δαμασιώτη παραδέχεται παραταύτα ότι «στους αγώνες αγχώνομαι, την επιτυχία δεν τη ζω όσο θα έπρεπε. Αυτό είναι ένα κακό που έχω. Με το που τελειώνει κάτι, εμείς κοιτάμε αμέσως το επόμενο και θέλουμε κι άλλο. Αλλά, σε τελική ανάλυση… περνάω καλά!» κι αυτό φαίνεται.
Γιάννης Δημητρόγλου