Στο ελληνικό κοινό συστήθηκε το 1992, μέσα από το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, με την ταινία του «Μικρές Ιστορίες για Ανθρώπους και Πορτοκάλια». Έκτοτε ακολούθησε μια πορεία γεμάτη μικρού και μεγάλου μήκους δημιουργίες, με κορυφαία στιγμή την «Ευτυχία», που έφερε εκατοντάδες χιλιάδες θεατές στις κινηματογραφικές αίθουσες. Σήμερα, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Άγγελος Φραντζής επιστρέφει στη Δράμα, την πόλη όπου πρωτοπαρουσίασε το έργο του.
Ο πολυβραβευμένος δημιουργός συμμετέχει στο 48ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, τόσο ως μέλος της κριτικής επιτροπής του Εθνικού Διαγωνιστικού όσο και ως ένας από τους δύο σκηνοθέτες, στους οποίους αφιερώνει ειδικά αφιερώματα η φετινή διοργάνωση.
«Έχω να έρθω στη Δράμα 30 χρόνια, οπότε νιώθω λίγο περίεργα. Είναι σαν επιστροφή στις ρίζες με κάποιο τρόπο», δηλώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, αμέσως μετά τη συμμετοχή του σε συζήτηση στον θερινό κινηματογράφο «Αλέξανδρος», με θέμα «Αναζητώντας τους ήρωες της ιστορίας -Η σημασία του casting». Μαζί με την casting director Σοφία Δημοπούλου μίλησαν για την τέχνη, την τεχνική και τη δεοντολογία του casting, απαντώντας για περισσότερο από μιάμιση ώρα στις απορίες και τις ανησυχίες νέων δημιουργών και ηθοποιών.
Η σημασία του casting, η «Ευτυχία» και η «ψυχή» που περιμένει να βρει στις ταινίες των νέων δημιουργών
Αναφερόμενος στην εμπειρία του από την «Ευτυχία» θυμήθηκε την επιλογή της Κάτιας Γκουλιώνη, μιας ηθοποιού με την οποία είχε συνεργαστεί ξανά, αλλά αρχικά δεν ταίριαζε με την εικόνα που είχε φανταστεί για τον ρόλο. «Έγιναν πολλά casting και δοκιμές, γιατί έπρεπε να μοιραστεί ο ρόλος σε δύο μέρη και να βρεθεί η σωστή χημεία. Τελικά η Κάτια έδωσε κάτι μοναδικό», σημειώνει. Παράλληλα, παροτρύνει τους νέους σκηνοθέτες να μην φοβούνται τις δοκιμές, να πειραματίζονται ξανά και ξανά, να είναι τολμηροί αλλά και επαγγελματίες, μέχρι να καταλήξουν στην καλύτερη επιλογή.
Ως μέλος της κριτικής επιτροπής, δηλώνει ότι αυτό που θα αναζητήσει πρώτα είναι η αλήθεια: «Με ενδιαφέρει η συνέπεια. Κάθε ταινία, θέλοντας και μη, θέτει κάποιους κανόνες. Θέλω να βλέπω ότι ο δημιουργός υπηρετεί αυτούς τους κανόνες με ειλικρίνεια. Με συγκινεί η προσωπική ματιά, όχι η μίμηση. Ακόμη κι αν μια ταινία δεν είναι απόλυτα επιτυχημένη, αν τολμάει και ψάχνει, με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο από μια τυπικά άρτια αλλά χωρίς ψυχή», αναφέρει.
Ο Άγγελος Φραντζής αναγνωρίζει και το όραμα του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Γιώργου Αγγελόπουλου. «Η δουλειά που κάνει είναι εξαιρετική, γιατί νοιάζεται πραγματικά για τον δημιουργό. Έχοντας βρεθεί και ο ίδιος στη θέση του πρωτοεμφανιζόμενου, σκέφτεται πώς αισθάνεται ένας νέος σκηνοθέτης, όταν παρουσιάζει στη Δράμα την πρώτη του ταινία», τονίζει.
Παράλληλα, θυμάται πώς ήταν το Φεστιβάλ πριν από τρεις δεκαετίες: «Τότε ήταν πολύ πιο συντηρητικό. Πολλές ταινίες, που θεωρούσαμε ενδιαφέρουσες αλλά πιο πειραματικές, έμεναν εκτός Διαγωνιστικού. Σήμερα έχει αλλάξει ριζικά: είναι πολυσυλλεκτικό, ανοιχτό, κοιτάζει πραγματικά το σινεμά».
Στην τελετή έναρξης, με αφορμή την παρουσίασή του στο κοινό, ο σκηνοθέτης υπενθύμισε τα ανοιχτά ζητήματα που θέτει η πρωτοβουλία «Ορατότης μηδέν». Ο ίδιος είναι ένας από τους 2.500 και πλέον ανθρώπους που υπογράφουν το κείμενο, το οποίο ζητά -μεταξύ άλλων- επαρκή χρηματοδότηση για τον κινηματογράφο, ουσιαστική στήριξη της πολιτείας στην προώθηση και τη διανομή των ταινιών, καθώς και εκπροσώπηση επαγγελματιών του χώρου στα διοικητικά συμβούλια φορέων, όπως το ΕΚΚΟΜΕΔ (Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Οπτικοακουστικών Μέσων και Δημιουργίας), που χαράσσουν πολιτική για τον κλάδο.
Έξι ταινίες σε ψηφιακή δεύτερη ζωή
Στο πλαίσιο του αφιερώματος, θα προβληθούν έξι μικρού μήκους ταινίες του, από το 1992 έως το 2014: «Άγριο Θηρίο» (2014), «Δεκαεννιά» (1995), «Visions» (1992), «Τρύπιος Κόσμος» (1997), «Who’s Afraid of the Big Bad Wolf?» (1993) και «Mικρές Ιστορίες για Ανθρώπους και Πορτοκάλια» (1992).
Πρόκειται για την πρώτη φορά που παρουσιάζεται στην Ελλάδα συγκεντρωμένο το σύνολο του έργου μικρού μήκους του, μαζί με το αντίστοιχο αφιέρωμα στη Χέλενα Βίτμαν. «Η αλήθεια είναι πως ντρέπομαι τρομερά. Δεν ξέρω πώς θα είναι να δείξω σήμερα μια τόσο παλιά δουλειά. Μπορεί να είναι ακόμη και τραυματικό», σχολίασε με χιούμορ ο ίδιος. Για την παρουσίαση, το Φεστιβάλ προχώρησε στην ψηφιοποίηση των ταινιών του, μια πρακτική που αποτελεί βασική προτεραιότητα του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή, με στόχο τη διατήρηση και τη διάδοση της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους.
Ανάμεσα στις προβολές ξεχωρίζει ο Τρύπιος Κόσμος (1997), τον οποίο γύρισε με τον Στρατή Βουγιούκα. Τότε, οι δύο δημιουργοί είχαν συντάξει και ένα μανιφέστο, το οποίο παρουσίασαν στη Δράμα και που σήμερα, αν και άλλαξαν πολλά, παρατίθεται αυτούσιο στον κατάλογο του Φεστιβάλ, ως εισαγωγικό του σημείωμα.