Ο Γιάννης Αθηναίου μίλησε για την απόφασή του να «κρεμάσει τα παπούτσια του» σε ηλικία 37 ετών στο EOK WebRadio. Ο Αθηναίου ανέτρεξε στην πολυετή πετυχημένη του καριέρα, ενώ μίλησε και για τη συνέχεια στο μπάσκετ από διαφορετική θέση. «Κορυφαία στιγμή το τρίποντο στο Λέστερ, η όλη διαδρομή μου αποτελεί παράσημο για το νέο μου κεφάλαιο» υπογράμμισε ο Γιάννης Αθηναίου, ο οποίος αναφέρθηκε και στον νέο ρόλο που θα έχει στον χώρο του μπάσκετ ως ατζέντης.
Αναλυτικά, ο παλαίμαχος πλέον μπασκετμπολίστας δήλωσε στο EOK WebRadio:
Για την απόσυρσή του: «Πραγματικά ήταν κάτι το οποίο το σκεφτόμουν προτού τελειώσει η χρονιά. Ήταν κάτι που ήθελα πολύ να συμβεί και να είναι η συνέχεια η οποία επέλεξα να κάνω κιόλας. Δεν ήταν απόφαση μίας ή δύο ημερών, ήταν πλήρως συνειδητοποιημένη. Αυτό που είχα πει ουσιαστικά και με τον ατζέντη μου, τον Γιώργο Πάνου, που πλέον είμαστε συνεργάτες, ήταν πως, αν είναι να συμβεί, ήθελα να ξεκινήσω χωρίς να υπάρχει χρόνος για τη μετάβαση. Σε αντίθετη περίπτωση, ήμουν σίγουρος ότι θα επηρεαζόμουν αντιθέτως».
Για το πότε πιστεύει ότι θα «σκοτώσει» τον παίκτη μέσα του: «Σίγουρα θα τον “ σκοτώσω” μετά από μήνες. Βέβαια τώρα δεν υπάρχει πολύς χρόνος να σκεφτείς το παικτικό και αγωνιστικό κομμάτι. Για εμάς είναι μια περίοδος πολύ “ καυτή”. Έχω πολλά πράγματα να ασχοληθώ κάθε μέρα, επομένως δεν προσπαθώ να σκεφτώ πολύ».
Για την όλη καριέρα του: «Πραγματικά έκανα έναν κύκλο τεράστιο, που δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα είχα διαπράξει. Ξεκινώντας στον Ηλυσιακό, όπου ήταν στην τότε Α2 και όταν πήγα στην Α1 θυμάμαι που γυρνούσα σπίτι και έλεγα “ δεν έπαιξα σήμερα, δε μπορώ να καταφέρω να είμαι στην Α1”. Πέρασε από χίλια μύρια κύματα η όλη κατάσταση, έως ότου έφτασε στο να φορέσω το εθνόσημο. Δε νομίζω πως κάποιο παιδί έχει κάποιο διαφορετικό όνειρο. Εμένα αυτό ήταν το μεγαλύτερό μου όνειρο, να αγωνιστώ στην Εθνική Ανδρών και να αντιπροσωπεύσω τη χώρα μου. Απ’ τη στιγμή που συνέβη αυτό, δε θα μπορούσα πάρα να ήμουν γεμάτος».
Για το αν το νικητήριο τρίποντο απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία το 2017 είναι η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα του: «Δεν το συζητάω, ήταν πολύ σημαντική στιγμή και για ‘μένα προσωπικά. Ό,τι θετικό συμβαίνει με το εθνόσημο, δε μπαίνει σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα που έχεις ζήσει. Τουλάχιστον όσον αφορά εμένα, αλλά θεωρώ ότι αυτή είναι η άποψη και πολλών άλλων παιδιών. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποια είναι η πιο σημαντική στιγμή μου ως αθλητής. Σίγουρα έχει την κορυφή αυτή η στιγμή στο Λέστερ. Από ‘κει και πέρα, καμιά φορά μπορεί σημαντικές στιγμές να είναι και αρνητικές, όπως ο τραυματισμός που είχα».
Για τον σοβαρό τραυματισμό του: «Αυτό ήταν το σημείο που με σημάδεψε περισσότερο απ’ όλα στην καριέρα μου, γιατί χάθηκε ένα Παγκόσμιο, μια διοργάνωση που την περίμενα πώς και πώς και χάθηκε δύο μέρες πριν φύγουμε για το ταξίδι. Καλώς ή κακώς, είχα ξαναβρεθεί στο ψηλότερα επίπεδο στην Ευρωλίγκα, με μία απ’ τις καλύτερες ομάδες της Ελλάδος και της Ευρώπης, τον Παναθηναϊκό, παρ’ όλο που δεν ήταν στις εποχές που διανύει τώρα. Για εμένα ήταν κάτι πολύ σημαντικό το να μπορέσω να βρω μια δεύτερη ευκαιρία στο κορυφαίο επίπεδο. Συνέβη αυτό που συνέβη, η ομάδα με στήριξε κι εγώ απ’ τη μεριά μου έκανα τα αδύνατα να ξεπεράσω τον τραυματισμό. Μπήκα ουσιαστικά πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι μού είπαν οι γιατροί, με δικό μου ρίσκο, ωστόσο ο κορονοϊός τα ανέτρεψε όλα και χάθηκε μια χρονιά ολοκληρωτικά για εμένα. Ήταν κάτι που με είχε πικράνει πολύ, γιατί ήταν δύο πράγματα τα οποία ενδεχομένως να άλλαζαν και πάλι την καριέρα μου, αλλά ένας τραυματισμός με έκανε να πάω πάλι πίσω. Εντάξει, μες στο πρόγραμμα είναι όλα. Το θέμα είναι πως τα ζεις και πρέπει να είσαι ευγνώμων για όσα έχεις ζήσει και έχεις καταφέρει. Πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος για όλη τη διαδρομή μου, διότι τη θεωρώ παράσημο γι’ αυτά που έρχονται και θα ακολουθήσουν στην πορεία με αυτό που έχω διαλέξει».
Για τη χρονιά που τον έχει σημαδέψει στην καριέρα του: «Μια χρονιά που ουσιαστικά με άλλαξε επίπεδο και άλλαξε την καριέρα μου από ‘κει και πέρα ήταν η πρώτη μου στον Άρη το 2013. Ήταν μια χρονιά που αποτελούταν μόνο από Έλληνες ουσιαστικά και, παρ’ όλα αυτά, είχαμε φτιάξει έναν πυρήνα Ελλήνων που ήταν πάρα πολύ όμορφος. Καταφέραμε να ξανακάνουμε την ομάδα να γυρίσει σε έναν τελικό Κυπέλλου, που για εμάς ήταν τεράστια υπόθεση. Έζησα τον κόσμο του Άρη σε τρομερές στιγμές, οι οποίες είναι ευχή να τις ζήσει κάθε αθλητής, όπως στον ημιτελικό με τον Πανιώνιο, όπου το Παλέ ήταν παραπάνω από γεμάτο. Θα πω αυτό σαν μια χρονιά που με σημάδεψε σημαντικά για την καριέρα μου».
Για τον νέο ρόλο του πλέον ως επιτελικό στέλεχος γνωστής εταιρείας εκπροσώπησης αθλητών: «Ήταν κάτι για το οποίο έκανα αρκετές συζητήσεις μέσα στη χρονιά με ανθρώπους που με γνωρίζουν και έχουν ένα κύρος στον χώρο, είτε αυτοί είναι προπονητές, είτε άνθρωποι του εξωτερικού. Ουσιαστικά έπαιρνα feedback και το δούλευα αυτό συνέχεια. Όταν φτάσαμε στο δια ταύτα, ήμουν σίγουρος πως ό,τι και να κάνω θα μπορώ στην εταιρεία είτε ως προπονητής είτε ως ατζέντης. Οι σχέσεις μέσα σε αυτόν τον χώρο και μεταξύ των ανθρώπων είναι το σημαντικότερο πράγμα και στο τέλος της ημέρας αυτό μένει. Οι σχέσεις μου με τον Γιώργο Πάνου και τα υπόλοιπα παιδιά της εταιρείας είναι εξαιρετικές, επομένως ήθελα να είναι κάτι που θα αφορά την εταιρεία και θα γίνει μεσώ αυτής. Επέλεξα να είναι αυτός ο δρόμος γιατί το κομμάτι του προπονητή είναι κάτι που έχει διάφορα αρνητικά, τα οποία εμένα δε θα εξέφραζαν πια ως άνθρωπο. Επειδή το έχω στο μυαλό μου το κομμάτι του εκπροσώπου με τον τρόπο που εξήγησα, επέλεξα αυτό. Έτσι ξεκινάω και, από ‘κει και πέρα, το τι είναι σωστό, τι είναι λάθος και το να θα πετύχει, το ξέρει μόνο ο Θεός».
Για το πόσο θα τον βοηθήσουν οι όλες εμπειρίες απ’ την καριέρα του σε αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής του: «Λόγω ότι έχω περάσει απ’ όλα τα επίπεδα, θα με βοηθήσει σε αυτό. Αυτό που θεωρώ εγώ πλέον και αυτό που έχω συνειδητοποιήσει τα τελευταία χρόνια συναναστρεφόμενος με πολλά παιδιά μικρότερα σε ηλικία, όπου μάς χώριζαν πολλά χρόνια, είναι ότι τα παιδιά τη σήμερον ημερά έχουν ανάγκη απ’ αυτό που ονομάζουμε mentoring. Έναν άνθρωπο ο οποίος θα είναι κοντά τους και θα τους δείξει τον δρόμο και τον τρόπο που θα κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Έτσι όπως είναι η κοινωνία μας πλέον, οι ρυθμοί που κινούνται όλα τα πράγματα είναι τρελοί. Έτσι κινείται και το μυαλό των παιδιών πλέον. Αυτό που θέλω να κάνω απ’ την πλευρά μου σε αυτό το κομμάτι, έχοντας ως παράσημο την όλη καριέρα μου και όλα όσα έχω ζήσει, είναι να προσπαθήσω να δείξω στα παιδιά τον δρόμο και τον τρόπο που εμένα με έκανε αυτό που είμαι. Είμαι τυχερός γιατί τη χρονιά που πήγα στον Πανιώνιο είχα ανθρώπους που ουσιαστικά μου έδειξαν τον δρόμο. Τρέφω απεριόριστο σεβασμό για τον χώρο και για το παιχνίδι, επομένως τα χρησιμοποίησα και ήταν πραγματικά τα εργαλεία μου για τα επόμενα χρόνια μέχρι να αποκτήσω εμπειρία και να ξέρω πώς να κινηθώ στον χώρο».
ΑΣΠΑΣΙΑ ΒΕΛΟΝΑΚΗ