Σχεδόν 4,5 μήνες έχουν περάσει, από τότε που παίχθηκε για τελευταία φορά επίσημο ματς ποδοσφαίρου στη Γαλλία. Η κρίση του κορονοϊού και η απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει όλες τις αθλητικές δραστηριότητες, ακόμη και χωρίς θεατές, οδήγησε την ομοσπονδία και τη λίγκα στην αναπόφευκτη διακοπή όλων των πρωταθλημάτων, στέλνοντας σε… πρόωρες διακοπές σχεδόν όλες τις ομάδες και δίνοντας ραντεβού με τους φιλάθλους για την περίοδο 2020-21.
Καθώς όμως τα περιοριστικά μέτρα σταδιακά χαλάρωσαν, η γαλλική κυβέρνηση άναψε το «πράσινο φως» για την επανέναρξη των αγωνιστικών δραστηριοτήτων και για την ολοκλήρωση του κυπέλλου και του λιγκ καπ, διοργανώσεις στις οποίες εκκρεμούσε ο τελικός. Κάπως έτσι, απόψε (24/7) στις 10 το βράδυ, η Παρί Σεν Ζερμέν και η Σεντ Ετιέν θα τεθούν αντιμέτωπες στο «Σταντ ντε Φρανς», διεκδικώντας το τρόπαιο του κυπελλούχου, ενώ θα ακολουθήσει την επόμενη εβδομάδα (31/7) ο τελικός του λιγκ καπ, ανάμεσα στην Παρί και τη Λιόν.
Όπως είναι φυσικό, μετά από τόσο μεγάλο διάστημα αδράνειας, κάθε προγνωστικό είναι παρακινδυνευμένο, αφού κανείς δεν γνωρίζει σε τι κατάσταση θα εμφανιστούν οι δύο φιναλίστ. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η Παρί Σεν Ζερμέν θα ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί του αυριανού τελικού, που θα είναι ο έκτος συνεχόμενος για την ομάδα της πρωτεύουσας. Η σχεδόν απόλυτη κυρίαρχος του γαλλικού ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια, κατέκτησε τέσσερις σερί χρονιές το τρόπαιο, αλλά πέρυσι έπεσε θύμα έκπληξης στον τελικό, γνωρίζοντας την ήττα από τη Ρεν. Το συγκρότημα του Τόμας Τούχελ θέλει να επιβεβαιώσει τα προγνωστικά, παράλληλα όμως βλέπει τους δύο τελικούς ως μία καλή πρόβα ενόψει της επανέναρξης του Champions League, που αποτελεί τον διακαή πόθο της Παρί.
Από την άλλη πλευρά, η Σεντ Ετιέν επιστρέφει σε τελικό κυπέλλου μετά από 38 ολόκληρα χρόνια. Η τελευταία συμμετοχή της ήταν το 1982, όταν ηττήθηκε στα πέναλτι από την Παρί Σεν Ζερμέν, σε έναν αγώνα που έμελλε να αποτελέσει σημείο καμπής του γαλλικού ποδοσφαίρου: ήταν η τελευταία… αναλαμπή των «στεφανουά», που είχαν κυριαρχήσει τη δεκαετία του 1970, και παράλληλα η «ανατολή» της νέας δύναμης, που τότε πανηγύριζε μόλις τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, αν η Σεντ Ετιέν κάνει την έκπληξη και κατακτήσει το τρόπαιο, θα κερδίσει αυτόματα και το εισιτήριο για τους ομίλους του Europa League της περιόδου 2020-21, αφήνοντας εκτός… νυμφώνος την -έκτη του πρωταθλήματος- Ρεμς και στέλνοντας στα προκριματικά τη Νις (η τελευταία δεν θα βγει καν στην Ευρώπη, αν η Παρί χάσει και τους δύο τελικούς).
ΟΙ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΟΙ ΓΑΛΛΙΑΣ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ----------------------------------- 1945: Ρασίνγκ Παρί 1946: Λιλ 1947: Λιλ 1948: Λιλ 1949: Ρασίνγκ Παρί 1950: Ρεμς 1951: Στρασμπούρ 1952: Νις 1953: Λιλ 1954: Νις 1955: Λιλ 1956: Σεντάν 1957: Τουλούζ 1958: Ρεμς 1959: Χάβρη 1960: Μονακό 1961: Σεντάν 1962: Σεντ Ετιέν 1963: Μονακό 1964: Λιόν 1965: Ρεν 1966: Στρασμπούρ 1967: Λιόν 1968: Σεντ Ετιέν 1969: Μαρσέιγ 1970: Σεντ Ετιέν 1971: Ρεν 1972: Μαρσέιγ 1973: Λιόν 1974: Σεντ Ετιέν 1975: Σεντ Ετιέν 1976: Μαρσέιγ 1977: Σεντ Ετιέν 1978: Νανσί 1979: Ναντ 1980: Μονακό 1981: Μπαστιά 1982: Παρί Σεν Ζερμέν 1983: Παρί Σεν Ζερμέν 1984: Μετζ 1985: Μονακό 1986: Μπορντό 1987: Μπορντό 1988: Μετζ 1989: Μαρσέιγ 1990: Μονπελιέ 1991: Μονακό 1992: Δεν έγινε ο τελικός 1993: Παρί Σεν Ζερμέν 1994: Οσέρ 1995: Παρί Σεν Ζερμέν 1996: Οσέρ 1997: Νις 1998: Παρί Σεν Ζερμέν 1999: Ναντ 2000: Ναντ 2001: Στρασμπούρ 2002: Λοριάν 2003: Οσέρ 2004: Παρί Σεν Ζερμέν 2005: Οσέρ 2006: Παρί Σεν Ζερμέν 2007: Σοσό 2008: Λιόν 2009: Γκινγκάμπ 2010: Παρί Σεν Ζερμέν 2011: Λιλ 2012: Λιόν 2013: Μπορντό 2014: Γκινγκάμπ 2015: Παρί Σεν Ζερμέν 2016: Παρί Σεν Ζερμέν 2017: Παρί Σεν Ζερμέν 2018: Παρί Σεν Ζερμέν 2019: Ρεν
Γ. Δημητρόγλου