ΑΠΕ-ΜΠΕ: του απεσταλμένου μας στο Άμπου Ντάμπι, Θοδωρή Ψωμά
Ο Γιώργος Πρίντεζης υπενθύμισε την αγάπη που έχει για τον προπονητή της Μονακό, Βσασίλη Σπανούλη, αλλά ξεκαθάρισε ότι ταξίδεψε στο Άμπου Ντάμπι για να υποστηρίξει τον Ολυμπιακό στο φάιναλ φορ της Euroleague.
Λίγες ώρες πριν τον ημιτελικό των Πειραιωτών με τους Μονεγάσκους (23/5, 21:00) στα ημιτελικά της καταληκτικής φάσης της διοργάνωσης, ο «Πρι», το όνομα του οποίου ξεχωρίζει στη λίστα των 25 κορυφαίων παικτών στην Ιστορία της Euroleague μίλησε στους εκπροσώπους του Τύπου, τονίζοντας «Εντάξει, σίγουρα ξέρει και ο Μπιλάρας (σ.σ. Σπανούλης) ότι χαίρομαι στο τι κάνει. Είναι πολύ καλός φίλος και μπασκετικός αλλά και προσωπικά, αλλά όλοι γνωρίζουμε, δεν χρειάζεται να λέμε τα αυτονόητα. Ήρθα να υποστηρίξω την ομάδα μου, να είμαι κοντά σε ανθρώπους που τους θεωρώ οικογένειά μου, που έχουμε περάσει μαζί αμέτρητες στιγμές και να τους ευχηθώ μόνο με την καρδιά καλή επιτυχία».
Όσο για το πως βιώνει την εκδήλωση με τους Top-25 Legends της Euroleague: «Κοίτα, όχι για να το παίξω ταπεινός, αλλά ακόμα μου φαίνεται πολύ περίεργο. Δηλαδή, καθόμουν μόνο και με τον φίλο μου τώρα και ερχόμαστε στο βανάκι, καθόταν μπροστά μου ο Μπογκντάνοβιτς, δεξιά μου ήταν ο Βούιτσιτς, πίσω μου ο Ντε Κολό, τώρα μέσα ήταν ο Ρούντι, ο Σισκάουσκας και λέμε… τα μούτρα μας τι δουλειά έχουν εδώ πέρα, δεν ξέρω, δηλαδή… Πραγματικά, δηλαδή. Και εντάξει, η αλήθεια είναι ότι όταν είχαν ανακοινωθεί οι δύο πεντάδες, εγώ δεν έπεσα από τα σύννεφα, αλλά αν δεν δεν ήμουν και μέσα, δεν θα έλεγα κιόλας ότι “κοίτα ατυχία”.
Ξέρεις, χάρηκα. Δεν θέλω να λέω βλακείες. Παρόλο που με προσωπικές στιγμές δεν είμαι από αυτούς που θα δω στο κινητό μου προσωπικές στιγμές και θα αναπολήσω “αχ τι ωραία πράγματα”. Είναι μια όμορφη στιγμή γιατί είναι ένα επιστέγασμα ουσιαστικά πολλών ετών, πολλών ετών δουλειάς με μια ομάδα επιτυχιών και είναι σαν να έχει έρθει μια αναγνώριση από την Ευρωλίγκα μετά από πάρα πολλά χρόνια, ότι ίσως να έκανες και εσύ κάτι καλο.»
Υπάρχει κάποιος παίκτης που θα ήθελες στην All25 και δεν έχει μπει; «Εντάξει, ο Βέσελι θα μπορούσε να ήταν, ο Τζινόμπιλί δεν ξέρω μπήκε ο Τζινόμπιλί; Ο Τζινόμπιλί μπήκε, Ήταν τόσοι πολλοί. Δηλαδή όταν είχα δει τη λίστα, οριακά τρόμαξα, να σου πω την αλήθεια».
Ο μικρός Γιώργος, το παιδί από τη Σύρο, τι θα έλεγε βλέποντας τον μεγάλο να είναι σε αυτή τη λίστα: «Εντάξει, σίγουρα δεν βλέπεις το τέλος του προορισμού. Κάθε μέρα είναι ξεχωριστή. Δηλαδή, από τα 15 μου, την πρώτη μέρα που ήμουν στο αντρικό του Ολυμπιακού, οι στόχοι μου ήταν καθημερινοί. Δεν μπήκα μια μέρα και είπα ότι θέλω να κατακτήσω με τον Ολυμπιακό Ευρωλίγκα και να πετύχω πάρα πολλά πράγματα. Ο στόχος ερχόταν μέρα με τη μέρα, γιατί στην αρχή δεν άξιζα να είμαι σε αυτό το επίπεδο, οπότε έβαζα στόχους να δυναμώσω, να γίνομαι καλύτερος. Ο πρώτος μου στόχος ήταν να μπορέσω να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου και να κάνουν μια καλή προπόνηση οι πιο μεγάλοι. Μετά ο στόχος μου ήταν να καθιερωθώ και να μπορέσω να παίξω στην Α1, μετά ο επόμενος στόχος ήταν να βελτιωθώ και να μπορέσω να είμαι αντάξιος και στην Ευρωλίγκα και ούτω καθεξής. Μετά ήρθαν κάποια πράγματα τα οποία ήταν πάρα πολύ όμορφα με την ομάδα που από μικρός αγαπούσα».
Με ποιον από τους 25 legends θα ήθελε να ήταν συμπαίκτης και ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος; «Τι να σου πω τώρα. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ ο Άντονι Πάρκερ της Μακάμπι. Δηλαδή, η ομάδα της Μακάμπι με Πάρκερ, Βούιτσιτς, Μπαστόν, Σάρας τότε, την παρακολουθούσα και ο τρόπος που έπαιζε ήταν μαγικός. Θα ήθελα πάρα πολύ να είχα παίξει συμπαίκτης μαζί του».
Πιστεύεις ότι έχει έρθει η ώρα για τον Ολυμπιακό να πάρει την Ευρωλίγκα; «Κοίτα, προσωπικά δεν θα με βρεις σύμφωνο στο κομμάτι της τύχης. Εγώ δεν πιστεύω στην τύχη. Σίγουρα μπορεί ο καθένας να πιστεύει, εννοείται ότι είναι σεβαστές όλες οι γνώμες, αλλά νομίζω ότι την τύχη την καθορίζεις εσύ με τη δουλειά σου, με αυτό που κάνεις. Δεν μπορείς να πεις ότι στην ατυχία, όχι στην ατυχία, ότι σε ένα κακό αποτέλεσμα φαίει η τύχη ή σε ένα καλό αποτέλεσμα πάλι είναι θέμα τύχης, ότι σε ωφέλησε.
Θεωρώ ότι η τύχη, να το πούμε έτσι όπως το λες εσύ, πάει με τους δυνατούς και με τους ανθρώπους που διεκδικούν αυτό το πράγμα. Προσωπικά, ναι, είμαι αισιόδοξος για τον Ολυμπιακό. Φυσικά δεν μπορούσα να ξέρεις, σε ένα Final Four πολλά μπορούν να γίνουν.
Σίγουρα είναι και θέμα ημέρας, σίγουρα είναι και θέμα ψυχολογίας και το πώς θα μπει η ομάδα μέσα στο γήπεδο.
Νομίζω τακτικές και όλα πηγαίνουν σε δεύτερο κομμάτι. Παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο το ένστικτο, το ατομικό ταλέντο. Θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο όπως και παίζει σε όλα τα φάιναλ φορ.
Αλλά προσωπικά νομίζω ο Ολυμπιακός φέτος διαθέτει πιο πολύ παιχνίδι και on ball και παίκτες οι οποίοι μπορούν να δημιουργήσουν και για τον εαυτό τους αλλά και για την ομάδα. Όπου σε κλειστά παιχνίδια ή σε παιχνίδια όπως ο Final Four, όπου υπάρχει και περισσότερο άγχος, χρειάζονται αυτοί οι παίκτες για αυτές τις προσωπικότητες, για να ξεκολλήσουν την ομάδα και να βρουν όλοι ρυθμό».
Τι είναι αυτό που κάνει τον Γιώργο Μπαρτζώκα να ξεχωρίζει; «Τον κάνει να ξεχωρίζει ότι θέλει να παίρνει από τον κάθε παίκτη ουσιαστικά το καλύτερο δυνατό και όλα είναι κάτω από την ασπίδα της ομάδας. Δηλαδή, του αρέσει πάρα πολύ όλη αυτή η κυκλοφορία, του αρέσει πάρα πολύ να υπάρχει μια ομάδα με ρόλους και να είναι όλοι χρήσιμοι.για τον κάθε παίκτη και να μην εξαρτάται ουσιαστικά η ομάδα από ένα ή δύο παίκτες».
Τον Σπανούλη; «Το αντίθετο (γέλια). Εντάξει ο Μπίλης είναι… ξέρεις ο καθένας έχει τη δική του προπονητική προσέγγιση, όπου για μένα είναι απολύτως σεβαστή σε όλες, δεν το συζητάω. Τον Μπίλι, λίγο που τον έχω δει, δίνει πάρα πολύ έμφαση και αυτός στην άμυνα, δίνει πάρα πολύ ελευθερία σε 2-3 παίκτες στην επίθεση χωρίς να τους βάζει ουσιαστικά φραγμούς και στους υπόλοιπους 8-9 παίκτες τους δίνει ένα συγκεκριμένο ρόλο επιθετικά και ένα συγκεκριμένο πλάνο επιθετικά, στο τι μπορούν να κάνουν».
Ο Ολυμπιακός δείχνει αποφασισμένος. Επαιξε ρόλο η προσθήκη του Φουρνιέ αλλά και η επιστροφή του Σάσα Βεζένκοβ; «Κοίτα και στο προηγούμενο φάιναλ φορ o Σάσα είχε πάει καλά, απλώς δεν καταφέραμε να κερδίσουμε. Βάζω και την εαυτό μου μέσα, παρόλο ήμουν σαν φίλαθλος, βέβαια, αλλά βγαίνει από συνήθεια. Θα σου πω ακριβώς αυτό που είπα και προηγουμένως, ότι φέτος ο Ολυμπιακός έχει ένα στοιχείο, το οποίο, κακά τα ψέματα, το είχε και ο Παναθηναϊκός πέρσι, το στοιχείο του on ball παιχνιδιού, με τον Ναν, με τον Σλούκα και τώρα το έχει πάρα πολύ και με τον Οσμάν και με τον Γκραντ.
Το έχει και ο Ολυμπιακός φέτος, όπου ξέχωρα του Φουρνιέ, και ο Σάσα και ο Βιλντόσα και ο Μιλουτινόβ είναι παίκτες οι οποίοι μπορούν να παίξουν και για τον εαυτό τους αλλά και να δημιουργήσουν και για την ομάδα. Οπότε, ναι, το θεωρώ πολύ θετικό».
Είναι η τρίτη ευκαιρία που έχει το ελληνικό μπάσκετ είναι να έχει ελληνικό τελικό: «Νομίζω είναι η μοναδική χρονιά, όσο θυμάμαι εγώ και τον εαυτό μου να παίζω μπάσκετ στην Ευρωλίγκα, όπου υπάρχει κοινή αποδοχή από όλους ότι ο Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς φέτος, είναι ίσως οι καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Σίγουρα, χωρίς να θέλω να μιλήσω τη Φενέρ, αλλά νομίζω ότι αξίζει και εσείς δύο να είναι στο ελληνικό τελικό».
Αναπολείς τις στιγμές σου στην EuroLeague; «Ναι. Κοίτα, καταρχάς σιχαίνομαι να βλέπω τον εαυτό μου, το είχα πει και παλαιότερα σε μια συνέντευξή μου, ποτέ δεν κάθομαι να γκουγκλάρω και να βάλω τον εαυτό μου να δω βιντεέκια μου. Ακόμα τουλάχιστον. Μπορεί, άμα φτάσω 50, πρωτα ο Θεός να είμαι καλά, να αρχίσω να το κάνω. Αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, αλλά και τώρα, ακόμα τουλάχιστον, δεν μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Οταν έπαιζα μπάσκετ δεν το έκανα γιατί ήταν έτσι οι ρυθμοί που δεν σε άφηναν να επαναπαυτείς.
Σίγουρα και η στιγμή του 12 που ήταν ένας πολύ μεγάλος τίτλος για την ομάδα που το χρειαζόταν πάρα πολύ η ομάδα και ειδικά με τον τρόπο που ήρθε ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή για όλους αλλά και το 13 ήταν μια εξίσου τρομερή στιγμή. Παρόλο που μπορεί να μην ήρθε στο τελευταίο δευτερόλεπτο η νίκη, αλλά ήταν μια χρονιά πάρα πολύ δύσκολη για όλη την ομάδα. Και για τον κόουτς τότε, αλλά και για εμάς, γιατί, ξέρεις προσπαθούσες ουσιαστικά να αποδείξεις ότι δεν ήσουν ελέφαντας.
Κατέκτησες την Ευρωλίγκα το 2012 και το 2013, στην πρώτη στραβή προσπαθούσες να αποδείξεις ότι μήπως αυτό που γίνεται πέρυσι ήταν τυχαίο, τι γίνεται τώρα; Και τολμώ να πω δηλαδή ότι ήταν και μια χρονιά που ίσως ψυχολογικά ήταν πιο δύσκολη σε κομμάτι πίεσης από όσες άλλες έχω παίξει, για το λόγο ότι το 2012 καταφέραμε και κατακτήσαμε όλους τους στόχους».
Οι παλμοί σου σήμερα σε τι κατάσταση θα είναι; Ο Ολυμπιακός η ομάδα της καρδιάς σου, απέναντι στον Σπανούλη, έναν πολύ καλό σου φίλο. «Εντάξει, δεν υπάρχει. Ο Μπίλης ξέρει ότι εύχομαι με τα καλύτερα, με όλα αυτά και μέσα από την καρδιά μου, αλλά έχω πάρα πολλά κομμάτια και στον Ολυμπιακό. Πάρα πολλοί φίλοι, αδέρφια, συμπαίκτες, γιατροί, πρόεδροι, προπονητές. Έχουμε περάσει πάρα πολλά πράγματα μαζί οπότε ο Μπίλης νομίζω θα έχει στο μέλλον πολλές ευκαιρίες να κατακτήσει την Ευρωλίγκα».
Μιλώντας για τον προπονητή Σπανούλη και αν θα ξεπεράσει τον παίκτη, είπε: «Ναι θα το ξεπεράσει γιατί είναι άρρωστος με το μπάσκετ. Όλη μέρα δουλεύει πάρα πολύ και γενικά εγώ τους ανθρώπους που δουλεύουν πολύ τους εκτιμάω και νομίζω ότι η δουλειά, σε ό,τι και να κάνεις, σε ό,τι δουλειά και να κάνεις, άμα είσαι μεθοδικός, άμα είσαι συνεπής, δεν γίνεται να μην πετύχεις. Και ο Μπίλης το κάνει, οπότε δεν βρίσκω το λόγο να μην πετύχει.
Τέλος, απαντώντας σε ερώτηση για αν έχει έρθει η ώρα να κάνει το επόμενο βήμα στο μπάσκετ, δήλωσε: «Προσανατολίζομαι κάπου, σίγουρα δεν θα είναι η προπονητική. Εννοείται ότι το αγαπάω το μπάσκετ ότι κάποια στιγμή θέλω να επιστρέψω στο μπάσκετ αυτό που μου έχει δώσει. Είναι μεγάλη κουβέντα και νομίζω ότι σύντομα θα μάθετε».