Αν γινόταν ένα γκάλοπ για την κορυφαία εν ενεργεία Ελληνίδα πολίστρια, η Αθηνά Γιαννοπούλου πιθανότατα θα έπαιρνε… 0 ψήφους. Ολογράφως μηδέν, όσοι και οι σφυγμοί των παικτριών του Ολυμπιακού, την ώρα που τις «εκτελούσε» με πέντε συνεχόμενα γκολ (!) στον 5ο τελικό του πρωταθλήματος, οδηγώντας τη Βουλιαγμένη στην κατάκτηση του τίτλου μετά από δώδεκα χρόνια. Στο 0% θα ήταν και οι πιθανότητες να γίνει η πρώτη Ελληνίδα που θα φορέσει το σκουφάκι της Σαμπαντέλ, όμως η ομάδα που κυριαρχεί στην Ευρώπη τα τελευταία 15 χρόνια της έδωσε χωρίς πολλή σκέψη μία θέση στο ρόστερ της για τη νέα αγωνιστική περίοδο. Μεγάλα βήματα για μία πολίστρια που «δεν είμαι σταρ και δεν θα γίνω κιόλας και δεν με νοιάζει να γίνω», όπως τονίζει η ίδια, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, λίγες ημέρες πριν αναχωρήσει με την εθνική ομάδα για τη Σιγκαπούρη, προκειμένου να συμμετάσχει στο 22ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου.
Η MVP των τελικών του πρωταθλήματος -κι ας απορρίπτει μετά βδελυγμίας η ίδια αυτόν τον χαρακτηρισμό- προέρχεται από το καλύτερο 18μηνο της καριέρας της: χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Αϊντχόφεν, τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο της Ντόχα, συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, κατάκτηση του World Cup και του πρωταθλήματος και μία μεταγραφή-όνειρο (δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα, αλλά η ίδια επιβεβαίωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι η συμφωνία έχει κλείσει). Κι όμως, η 24χρονη περιφερειακή, που ετοιμάζεται για την τέταρτη συμμετοχή της σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, δεν αισθάνεται καν ότι έχει «καπαρωμένη» θέση στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. «Κάθε φορά που ξεκινά μία προετοιμασία με την εθνική ομάδα, προσπαθώ να τα δίνω όλα και παλεύω για τη θέση μου στην ομάδα. Γι’ αυτό είμαι πολύ ευγνώμων και χαρούμενη κάθε φορά που καταφέρνω και πηγαίνω σε μία μεγάλη διοργάνωση» επισήμανε στο ξεκίνημα της κουβέντας μας, η οποία έγινε στο περιθώριο της media day της ΚΟΕ ενόψει Σιγκαπούρης.
Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι στην ανανεωμένη εθνική ομάδα που ξεκινά τον νέο Ολυμπιακό κύκλο, όχι απλά πρέπει να θεωρείται «μόνιμη», αλλά και με αυξημένες αγωνιστικές υποχρεώσεις. «Η ευθύνη ίσως αυξάνεται, επειδή έφυγαν κάποιες κοπέλες που είχαν μεγαλύτερο ρόλο, ίσως να έχω πάρει εγώ αυτό το ρόλο. Κάθε παίκτρια στην ομάδα έχει το δικό της ρόλο και τη δική της ευθύνη. Δεν θα έλεγα ότι έχω περισσότερες ευθύνες από πριν, συνεχίζω από εκεί που ήμουν» αναφέρει η ίδια και προσθέτει: «Έχουμε αλλάξει σελίδα από τότε που άλλαξε η ομάδα. Η περσινή χρονιά είναι ένα κεφάλαιο, το οποίο έχει κλείσει με το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων. Υπάρχει λόγος που λέγεται Ολυμπιακός κύκλος. Ξεκινά ένας καινούριος, με νέα ομάδα, νέο προπονητικό επιτελείο, με παίκτριες που είμαστε πιο διψασμένες. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε τυχερές, γιατί δεν είχαμε αποκλειστεί τόσες φορές από Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν κουβαλάμε το βάρος που κουβαλούσαν τα κορίτσια της προηγούμενης ομάδας. Είμαστε θα έλεγα τελείως… φρέσκες».
Ο νέος αυτός κύκλος ξεκίνησε με μία μεγάλη -και εν πολλοίς απρόσμενη- επιτυχία, την κατάκτηση του World Cup τον περασμένο Απρίλιο. Ο θρίαμβος της «γαλανόλευκης» στην Κίνα τόνωσε την αυτοπεποίθηση, παράλληλα όμως δημιούργησε αυξημένες προσδοκίες ενόψει Σιγκαπούρης και αυτό θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ για μία αρκετά νεανική ομάδα. «Θα δείξει μετά το τέλος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος» σχολίασε η Γιαννοπούλου. «Σίγουρα δεν έχουμε επαναπαυθεί με αυτή την πρωτιά, είμαστε συνειδητοποιημένες, ξέρουμε ότι η βαρύτητα ενός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος δεν είναι η ίδια με το World Cup, είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα. Δεν θεωρώ ότι κάποια το έχει πάρει… πάνω της. Δεν έχει σημασία τι λέει ο έξω κόσμος, σημασία πραγματικά έχει τι πιστεύουμε εμείς μεταξύ μας και θεωρώ ότι όλες είμαστε πολύ “κατεβασμένες” και με το κεφάλι χαμηλά θα πάμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας» διαβεβαίωσε η Ελληνίδα διεθνής.
Η νέα… έκδοση της εθνικής γυναικών έχει πολλά νέα πρόσωπα στο νερό (πέντε παίκτριες δεν συνεχίζουν στην ομάδα από το Παρίσι), αλλά και στον πάγκο, όπου ο Χάρης Παυλίδης αντικατέστησε την Αλεξία Καμμένου και είναι εμφανές ότι προσπαθεί να περάσει καινούρια στοιχεία στο παιχνίδι. «Προφανώς, με κάθε νέο προπονητή έρχονται και αλλαγές, στη νοοτροπία, στην τακτική… ο κάθε ένας ζητά διαφορετικά πράγματα. Θεωρώ ότι σιγά σιγά προσαρμοζόμαστε στα πιστεύω του καινούριου προπονητή και όσο περνάει ο καιρός θα γινόμαστε και καλύτερες. Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος που προσαρμόζομαι αρκετά εύκολα σε κάθε προπονητή. Για την ώρα είμαι ικανοποιημένη, αλλά στο τέλος θα σας πω αν μου ταιριάζει, αν είμαι στο Λος Αντζελες!» δηλώνει η Γιαννοπούλου, η οποία δεν είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τον πολυνίκη τεχνικό, σε αντίθεση με αρκετές συμπαίκτριές της.
Όπως προαναφέρθηκε, η Αθηνά Γιαννοπούλου ήταν η μεγάλη πρωταγωνίστρια της συγκλονιστικής σειράς των τελικών της Α1, οδηγώντας τη Βουλιαγμένη στην κατάκτηση του τίτλου, μετά από έντεκα χρόνια αδιάλειπτης κυριαρχίας του Ολυμπιακού. Όπως παραδέχεται, «δεν νομίζω ότι έχω συνειδητοποιήσει ακόμη ότι πήραμε το πρωτάθλημα! Μεταξύ μας, δεν νομίζω ότι το περίμενε και κανένας, ήταν πολύ δύσκολο με τις δύο απώλειες που είχαμε (σ.σ. Λόλα Μουλχάουτσεν και Τίνα Καϊάφα έχασαν τους τελικούς λόγω τραυματισμών). Μπορώ να συγκρίνω τη χαρά μου με εκείνη της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μπορεί και να την ξεπέρασε. Τόσα δάκρυα, κόπος, ιδρώτας τόσων χρόνων, τόσες απογοητεύσεις, να τα δίνεις όλα και να μην τα καταφέρνεις, που πραγματικά ήταν καταπληκτικό».
Ατυχώς, η ΚΟΕ έχει καταργήσει τα τελευταία χρόνια την ψηφοφορία για την ανάδειξη του/της MVP των πρωταθλημάτων υδατοσφαίρισης κι έτσι η Γιαννοπούλου έχει τη δυνατότητα να… διαφωνεί με την καθολική εκτίμηση ότι ήταν η πολυτιμότερη των τελικών: «Δεν ισχύει αυτό, ήταν δουλειά όλων. Δεν το σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή (σ.σ. για τα κρίσιμα σουτ που πήρε -και έβαλε), είχα την αυτοπεποίθηση που μου είχαν δώσει οι συμπαίκτριές μου και η προπονήτριά μου».
Τουλάχιστον, συμφώνησε σε μία άλλη γενική παραδοχή, ότι δηλαδή η σειρά μεταξύ Βουλιαγμένης και Ολυμπιακού ήταν πραγματική διαφήμιση για το ελληνικό γυναικείο πόλο: «Θεωρώ ότι, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, δώσαμε ένα σόου για την ελληνική υδατοσφαίριση. Όποιοι παρακολούθησαν τους αγώνες, ακόμη και άτομα που δεν έχουν ιδέα από πόλο -γιατί δυστυχώς το άθλημά μας δεν το παρακολουθεί πολύς κόσμος- μου είπαν ότι ήταν μία καταπληκτική σειρά και την έβλεπαν με αφοσίωση».
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος αποτέλεσε ταυτόχρονα και το «αντίο» της Γιαννοπούλου στον ΝΟΒ. Λίγες ημέρες αργότερα, έγινε γνωστή η μετακίνησή της στη Σαμπαντέλ, την οποία επιβεβαίωσε η ίδια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Έχω κλείσει. Είναι ένα μεγάλο βήμα, κάτι που ήθελα πολλά χρόνια να κάνω. Μου ήρθε αυτή η πρόταση φέτος, ήταν πολύ δύσκολη απόφαση, γιατί για εμένα η Βουλιαγμένη είναι το σπίτι μου, το μέρος που έγινα παίκτρια, τα κορίτσια αυτά είναι η οικογένειά μου. Οπότε, επειδή γενικά είμαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος, είχα δεθεί και η απόφαση ήταν πολύ δύσκολη. Απλά θεωρώ ότι είναι κάτι το οποίο θα με εξελίξει, όχι μόνο σαν παίκτρια αλλά και σαν άνθρωπο, ανεξαρτήτως του αγωνιστικού κομματιού. Στο κάτω-κάτω, μετά από 10-15 χρόνια, όταν θα έχω σταματήσει το πόλο, θα λέω ότι το έχω κάνει κι αυτό. Είμαι χαρούμενη που πήρα αυτή την απόφαση».
Εδώ βέβαια δεν μιλάμε απλά για μία μεταγραφή σε σύλλογο του εξωτερικού, αλλά για ένταξη σε μία ομάδα που έχει κατακτήσει το Champions League επτά φορές την τελευταία 15ετία και συνήθως απαρτίζεται από σούπερ σταρ του παγκόσμιου πόλο. Η Ελληνίδα παίκτρια δεν θεωρείται τέτοια, αλλά αναμφίβολα είναι ένας… ελβετικός σουγιάς, ένα «πολυεργαλείο» που κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει στα χέρια του. «Η Σαμπαντέλ είναι μεγάλο κλαμπ, με τρομερή ιστορία. Προφανώς είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που με εμπιστεύτηκαν και θεώρησαν ότι θα ταιριάξω στην ομάδα. Σίγουρα δεν είμαι σταρ και δεν θα γίνω κιόλας και δεν με νοιάζει να γίνω. Μ’ αρέσει να βοηθάω την ομάδα μου να κερδίζει και να πετυχαίνει τους στόχους της, αυτό είναι το πιο σημαντικό για εμένα. Η Σαμπαντέλ του χρόνου θα έχει ανανεωμένη ομάδα, έφυγαν πολλές παίκτριες, θα έχει νεανικό ρόστερ με εξελίξιμες παίκτριες, το οποίο μου αρέσει, και γι’ αυτό ίσως τους ταίριαξα» εξηγεί η Αθηνά Γιαννοπούλου και… ενίσταται όταν ακούει ότι αποκτήθηκε ως αντικαταστάτρια της κορυφαίας πολίστριας του κόσμου για το 2024, Μπέα Ορτίθ (τη νέα χρονιά θα είναι συμπαίκτρια της Ελευθερίας Πλευρίτου στη Φερεντσβάρος): «Δεν νομίζω ότι με πήραν για να αντικαταστήσω την Μπέα, αλλά θα προσπαθήσω να φτάσω έστω και λίγο κοντά στον τρόπο που παίζει! Τη θαυμάζω, είναι από τις αγαπημένες μου παίκτριες. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να παίξω μαζί της, αλλά δεν… έκατσε, δυστυχώς ή ευτυχώς».
Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορεί κανείς να συγκρίνει τη Γιαννοπούλου με άλλες παίκτριες, αφού μοιάζει να έχει βγει από ξεχωριστό… καλούπι. Το ξέρει και η ίδια, υπογραμμίζοντας ότι «δεν συγκρίνω ποτέ τον εαυτό μου με άλλες παίκτριες. Αυτό που μου αρέσει κι αυτό που νιώθω ότι με έχει εξελίξει είναι να κοιτάω τα χαρακτηριστικά κάθε παίκτριας που μου αρέσουν, δηλαδή να παίρνω από την κάθε μία και κάτι διαφορετικό, είτε συμπαίκτριες είτε αντιπάλους. Διαβάζω πάρα πολύ τις παίκτριες, βλέπω πολύ βίντεο -ίσως και πιο πολύ απ’ όσο πρέπει (σ.σ. γελώντας)-, μ’ αρέσει να είμαι έτοιμη. Κοιτάω παίκτριες και από το εξωτερικό και από την Ελλάδα και παίρνω στοιχεία τα οποία νιώθω ότι ταιριάζουν στο παιχνίδι μου και προσπαθώ μέσω της προπόνησης να τα εξελίξω. Να πω και ότι είχα πολύ καλούς προπονητές, που με έχουν βοηθήσει να εξελιχθώ».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΓΛΟΥ