Ο κορμός ενός ευκάλυπτου που είχαν ξεβράσει τα κύματα στην ακτή, κατάφερε να γίνει ένα από τα πιο σημαντικά «ταξίδια» αυτογνωσίας για τον Ηρακλειώτη Λάμπρο-Γιώργο Αλεφαντινό , ο οποίος μέσα σε πέντε περίπου χρόνια δημιούργησε το δικό του «δέντρο της ζωής» το οποίο βλέποντάς το όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αποτελεί ένα «ζωντανό» παράδειγμα π, μέσω του οποίου αναδύεται η μεταμορφωτική δύναμη της τέχνης, η αξία της σύνδεσης με την φύση και την ψυχή, όπως και το ότι μέσα από τη δημιουργία, μπορεί να ανθίσει η ελπίδα και η αλήθεια.
Ο Λάμπρος-Γιώργος Αλεφαντινός βρήκε τον κοκκινόχρωμο μασιφένιο κορμό δέντρου με ρίζες, στην παραλία που πήγαινε για κολύμπι για ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Αυτός ο στριμωγμένος στα βράχια κορμός που θαλασσοδερνόταν ήταν η καθημερινή του συνάντηση και η καθημερινή του απορία, πώς μπορεί να βρέθηκε σε αυτό το σημείο.
«Τον κοιτούσα και σκεφτόμουν τι ωραία που θα ήταν να τον μεταφέρω στο σπίτι μου, καθώς από μόνος του έμοιαζε με έργο τέχνης» ανέφερε ο κ. Αλεφαντινός που εξήγησε πως αφού πέρασε καιρός, σε μια τυχαία επίσκεψή του στην παραλία μετά από μια μεγάλη κακοκαιρία, αντιλήφθηκε ότι ο κορμός όχι μόνο δεν είχε απομακρυνθεί, αλλά είχε βγει σε πιο ευνοϊκό σημείο.
«Με πολύ κόπο καταφέραμε με τον πατέρα μου να τον μεταφέρουμε στο σπίτι μου. Τον έκοψα για να “πατήσει” σωστά στη Γη και τον τοποθέτησα στην αυλή. Επί μήνες τον κοιτούσα και τον παρατηρούσα, μέχρι να καταλάβω τι έπρεπε να κάνω με τον κορμό αυτό».
Όπως ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Λάμπρος-Γιώργος Αλεφαντινός, «ύστερα από κάποιο διάστημα, ο κορμός άρχισε να εμφανίζει στα μάτια του διάφορες μορφές.
«Θυμάμαι ότι στην πρώτη καραντίνα έγινε η αρχή για το “Δέντρο της Ζωής”. Έβαλα μπροστά μόνο δύο εργαλεία, ένα αλυσοπρίονο και ένα σβουράκι, δεν είχα κάτι άλλο. Οι ρίζες του κορμού, έγιναν τα κλαδιά του και όπως το είχα φανταστεί, το κάθε κλαδί άρχισε να φιλοξενεί μορφές ζωής, να γίνεται πουλί, να γίνεται δελφίνι, να γίνεται παιδί, να γίνεται ζωή».
Μια ιδέα που γεννήθηκε από εσωτερική ανάγκη για δημιουργία και έκφραση, και έναν κορμό που μετατράπηκε σε δάσκαλο. Έτσι αποκαλεί το δημιούργημά του ο κ. Αλεφαντινός που ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι μέσα από τους ρόζους του, ο κορμός του «μίλησε» και τον οδήγησε να τον μεταμορφώσει.
Σήμερα , στην αυλή του σπιτιού του δεν έχει πια την εικόνα ενός κορμού, αυτού του θαλασσοδαρμένου κομματιού ξύλου που τον ενέπνευσε. Είναι ένα ξυλόγλυπτο έργο τέχνης, αυτό που αποκαλεί “Δέντρο της Ζωής”. Ένας μασίφενιος κορμός με σμιλεμένες ρίζες , οι οποίες φαίνονται σαν κλαδιά και κάθε κλαδί έχει μια ή περισσότερες μορφές που απεικονίζουν τη ζωή, τον άνθρωπο, αλλά και την σχέση του με τη φύση, όπως λέει.
«Το “Δέντρο της Ζωής” για μένα ήταν και είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Συμβολίζει την υπομονή, τη δημιουργία, την αντίσταση και την αναγέννηση μέσα από την τέχνη. Είναι ο καθρέφτης της ψυχής μου, μάρτυρας του χρόνου και της ζωής μου» επισήμανε ο ίδιος, λέγοντας παράλληλα ότι το συγκεκριμένο έργο αποτελεί και μια ένδειξη «διαμαρτυρίας» για το πώς είναι ο κόσμος, αυτόχρονα όμως και ελπίδα για το πώς μπορεί να γίνει καλύτερος.
«Ο στόχος είναι να ευαισθητοποιήσει, να αφυπνίσει και να εμπνεύσει. Είναι μια κραυγή ενάντια στην αδιαφορία, την καταστροφή και την απώλεια σεβασμού προς τη ζωή» λέει ο άνθρωπος που μεταμόρφωσε τον κορμό , υποστηρίζοντας ότι αυτή η διαδικασία τον δίδαξε υπομονή, μέσα από την ομορφιά της σιωπής, την παρατήρηση και τη βαθύτερη κατανόηση της ίδιας της ζωής. «Μου έδειξε τη μεταμορφωτική δύναμη της τέχνης, την αξία της σύνδεσης με την φύση και την ψυχή, και ότι μέσα από τη δημιουργία, μπορεί να ανθίσει η ελπίδα και η αλήθεια». Σε ό,τι έχει να κάνει με τα επόμενα σχέδιά του, αυτό που εξηγεί είναι ότι θα συνεχίσει να μελετάει και να μαθαίνει, ενώ στόχος του είναι να ασχοληθεί και με άλλα αντικείμενα, χωρίς όμως να βιάζεται. Όπως η περιπέτεια αυτή ξεκίνησε από μια βόλτα στην παραλία, έτσι και το επόμενο στοίχημά του, μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε.
Ουρανία Μωραΐτη
*Οι φωτογραφίες είναι του κ. Αλεφαντινού και τις παραχώρησε ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για χρήση