Δίσκος, διαβατήριο και ταξίδι, θα μπορούσε να είναι η τριλογία της ζωής του Βασίλη Πέπονα. Ο 28χρονος σερβιτόρος έχει μοιράσει τη ζωή του στα δύο. Η ευτυχία γι΄ αυτόν όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αν και κάτοχος πτυχίου διοίκησης επιχειρήσεων, είναι να μπορεί να εργάζεται ως σερβιτόρος, στον τομέα της εστίασης και παράλληλα να περνάει τα σύνορα της χώρας και να ταξιδεύει, εξερευνώντας κάθε γωνιά του πλανήτη. Ένας διαφορετικός τρόπος ζωής, που του επιτρέπει να έχει άμεση επαφή και επικοινωνία με τους ανθρώπους αλλά και να βιώνει μοναδικές ταξιδιωτικές εμπειρίες.
Αυτό που αξίζει περισσότερο στο ταξίδι είναι η αίσθηση ότι ζεις πραγματικά
«Αυτός ο τρόπος ζωής δεν ήταν κάτι που είχα σχεδιάσει από την αρχή», διευκρινίζει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Βασίλης Πέπονας, και σημειώνει όλα, «ξεκίνησαν από μια απλή ανάγκη, να γνωρίσω κάτι καινούργιο και να βγω από τη ρουτίνα μου. Δούλευα για χρόνια στον χώρο της εστίασης, σε διαφορετικά μαγαζιά, αλλά και πάλι κάθε μέρα έμοιαζε ίδια. Μου άρεσε η δουλειά μου, η επαφή με τον κόσμο, η ένταση, η ενέργεια. Αλλά ένιωθα ότι κάτι μου έλειπε, η περιπέτεια, οι εμπειρίες, οι διαφορετικές κουλτούρες. Έτσι, πήρα την απόφαση και ξεκίνησα να ταξιδεύω. Στην αρχή, άρχισα με ευρωπαϊκούς προορισμούς και τώρα σιγά σιγά εξερευνώ όλον τον κόσμο. Αυτός ο τρόπος ζωής είναι απαιτητικός, δεν έχεις σταθερότητα, ούτε πάντα άνεση. Αλλά έχεις κάτι που για μένα αξίζει περισσότερο, την αίσθηση ότι ζεις πραγματικά. Κάθε φορά που ταξιδεύω σε κάποιον νέο τόπο, μαθαίνω κάτι καινούριο για τον κόσμο και για μένα».
Έχει επισκεφθεί πάνω από 40 χώρες σε όλο τον κόσμο
Όπως ο ίδιος επισημαίνει αν και έχει επισκεφθεί πάνω από 40 χώρες σε όλο τον κόσμο, δεν του αρέσει να μετράει τις χώρες που έχει επισκεφτεί, αλλά να ζει ολόψυχα την εμπειρία του ταξιδευτή. «Για μένα, το ταξίδι δεν είναι αριθμοί, αλλά εμπειρίες. Δεν έχει σημασία αν έχεις πάει σε 5 ή 50 χώρες ή σε όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά το τι κράτησες από κάθε τόπο. Υπάρχουν στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα, όπως το πρώτο μου εθελοντικό ταξίδι, όταν πήγα με κάποιους φίλους μου στη Γαλλία και χτίσαμε ένα θέατρο σε μια κατασκήνωση για παιδιά ή όταν ταξίδευα στην Ινδονησία και καθώς περνούσα από ένα χωριό, οι κάτοικοι με σταμάτησαν, με φιλοξένησαν και τελικά έμεινα μαζί τους για τρεις μέρες. Γενικά, θα μπορούσα να μιλάω για μέρες ολόκληρες για αυτές τις στιγμές. Είναι όλες τόσο διαφορετικές και ιδιαίτερες που δεν μπορώ να τις ιεραρχήσω. Αυτές οι στιγμές είναι για μένα το ταξίδι. Όχι οι σφραγίδες στο διαβατήριο».
«Έχω σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων, στην αρχή, η δουλειά ως σερβιτόρος ήταν κάτι που έκανα για να καλύψω τις οικονομικές μου ανάγκες και να έχω μεγαλύτερη ευελιξία. Ωστόσο, όσο δούλευα, συνειδητοποίησα ότι η δουλειά αυτή μου προσφέρει κάτι περισσότερο από χρήματα. Η επαφή με τον κόσμο, οι συζητήσεις με διαφορετικούς ανθρώπους, η αίσθηση της έντασης και της δράσης σε έναν χώρο γεμάτο ενέργεια όλα αυτά με ενθουσίασαν. Δεν θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ τον εαυτό μου να δουλεύει πίσω από μια οθόνη όλη μέρα. Διαπίστωσα ότι, παρά τις σπουδές μου στη Διοίκηση, αυτή η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους είναι που με γεμίζει πραγματικά. Είναι ένας συνδυασμός των δεξιοτήτων που απέκτησα από τις σπουδές μου και της χαράς της προσωπικής επαφής με τον κόσμο. Όλη αυτή η επαφή με τον κόσμο, και ειδικά με ανθρώπους από μη ευρωπαϊκές χώρες, με έκανε να καταλάβω πόσο διαφορετικά βλέπουμε τον κόσμο και πόσο θέλω να τον ανακαλύψω. Αυτή η δουλειά με βοηθάει να εξελιχθώ όχι μόνο σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά και σε προσωπικό. Και παρόλο που αρχικά ήταν μια ανάγκη, τώρα είναι ένα μέρος της ζωής μου που το εκτιμώ βαθιά», υπογραμμίζει ο νεαρός σερβιτόρος.
Ο συνδυασμός της ανεξαρτησίας των προσωπικών χόμπι και του ταξιδιού είναι εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα
Αναφερόμενος στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι άνθρωποι, ο Βασίλης Πέπονας είπε: «Στην Ελλάδα του 2025, πιστεύω ότι για έναν νέο άνθρωπο είναι εξαιρετικά δύσκολο να πετύχει τους στόχους του και να εξελιχθεί σε πολλούς τομείς ταυτόχρονα. Η σύγχρονη πραγματικότητα απαιτεί από εμάς, τους νέους, να κάνουμε συνεχείς υποχωρήσεις και να συμβιβαζόμαστε με τις συνθήκες, προκειμένου να διασφαλίσουμε μια ελάχιστη ποιότητα ζωής. Το να μπορείς να συνδυάσεις την ανεξαρτησία, τα προσωπικά σου χόμπι και ιδιαίτερα, το ταξίδι κάτι που απαιτεί χρόνο και χρήματα, φαίνεται να είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Στην πράξη, για να έχεις μια σχετική ελευθερία στις επιλογές σου, πρέπει είτε να δουλεύεις ατελείωτες ώρες, είτε να αποδέχεσαι πολλές δυσκολίες και περιορισμούς. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, που κατακλύζει την καθημερινότητά μας, καθιστά την κατάσταση ακόμα πιο περίπλοκη».
«Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο πληροφορίες και εικόνες από ανθρώπους που φαίνονται να έχουν τα πάντα και η πίεση από τα social media, εντείνει αυτήν την αίσθηση του αδύνατου. Στην Ελλάδα, για να πραγματοποιήσεις ένα ταξίδι δύο εβδομάδων, πρέπει συχνά να το προγραμματίσεις μήνες ή ακόμα και ένα χρόνο πριν, κάτι που καθιστά τις προσωπικές μας επιθυμίες και ανάγκες για ελευθερία, πολύ δύσκολο να υλοποιηθούν. Η πίεση που βιώνουμε ως νέοι να πετύχουμε σε κάθε τομέα είναι συντριπτική και κατά τη γνώμη μου, αβάσταχτη. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι προκειμένου να είμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι, είναι κρίσιμο να δώσουμε προτεραιότητα στα πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους και μας γεμίζουν, χωρίς να υποκύπτουμε πάντα στις προσδοκίες της κοινωνίας ή στους κανόνες που μας επιβάλλονται. Το να αναγνωρίσουμε την αξία της προσωπικής μας ευημερίας και να βρούμε τρόπους να ισορροπήσουμε την επαγγελματική και προσωπική μας ζωή, μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα για να ζήσουμε μια πληρέστερη και πιο ικανοποιητική ζωή», σημειώνει.
Όσο για τα σχέδια του για το μέλλον δε θα μπορούσαν σίγουρα να μπουν σε καλούπια, όπως τονίζει. «Τα σχέδιά μου για το μέλλον είναι αρκετά ανοιχτά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλω να συνεχίσω να ταξιδεύω και να εξερευνώ νέες κουλτούρες και ανθρώπους. Αν με ρωτάγατε πριν από πέντε χρόνια, “τι θα έκανα στα 28”, είμαι σίγουρος ότι η απάντηση θα ήταν πολύ διαφορετική από τον άνθρωπο που είμαι σήμερα Δεν έχω ακόμα καταλήξει σε κάτι συγκεκριμένο επαγγελματικά, γιατί πιστεύω ότι αυτός ο τρόπος ζωής, με βοηθά να ανακαλύπτω συνεχώς τον εαυτό μου και τι πραγματικά με γεμίζει. Δεν έχω βρει ακόμα την τέλεια δουλειά που να με καλύπτει πλήρως, αλλά αυτό δεν με ανησυχεί. Νομίζω ότι το ταξίδι, είναι και μια διαδικασία αυτογνωσίας. Θέλω να παραμείνω ανοιχτός σε νέες ευκαιρίες, να μάθω διαφορετικές δεξιότητες και να δω που με οδηγεί η ζωή. Εν τέλει, το σημαντικό είναι να παραμείνω πιστός σε αυτό που με κάνει ευτυχισμένο και να απολαμβάνω τις στιγμές, χωρίς να πιέζω τον εαυτό μου να βρει κάτι το τέλειο ή σταθερό. Μπορεί να βρω το επόμενο βήμα κάποια στιγμή ή μπορεί να συνεχίσω να εξελίσσομαι μέσα από τις εμπειρίες μου», εκμυστηρεύεται.
Αυτό που καθιστά κάθε ταξίδι μοναδικό είναι οι άνθρωποι που συναντάς
«Δεν θεωρώ πως μπορώ να κατατάξω τις χώρες στις οποίες έχω ταξιδέψει. Κάθε χώρα διαθέτει τη δική της φυσική ομορφιά και ξεχωριστές πολιτιστικές παραδόσεις. Αν αναλογιστώ τα ταξίδια μου, αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο, πέρα από όλα τα αξιοθέατα και τις εμπειρίες, είναι οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει. Για μένα, αυτό είναι το στοιχείο που καθιστά κάθε ταξίδι μοναδικό οι άνθρωποι που συναντάς, ακόμα και για μία μόνο μέρα, και οι αναμνήσεις που αφήνουν πίσω τους, γεμάτες μοναδικές στιγμές και εμπειρίες. Πιστεύω ότι μπορείς να παρατηρήσεις τεράστιες διαφορές στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον κόσμο, ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν. Ορισμένα πράγματα που εμείς θεωρούμε αυτονόητα στην Ευρώπη, σε άλλες περιοχές του κόσμου θεωρούνται πολυτέλεια ή ακόμα και δεν υπάρχουν καθόλου. Αυτές οι αντιφάσεις και οι διαφορετικές προοπτικές είναι που καθιστούν το ταξίδι τόσο συναρπαστικό και συνάμα τόσο εκπαιδευτικό», καταλήγει ο Βασίλης Πέπονας.
Αλεξάνδρα Χατζηγεωργίου