Ρεπορτάζ στα άδυτα ενός τούνελ της Χεζμπολάχ στο Βόρειο Ισραήλ έκανε η απεσταλμένη της ΕΡΤ, Έλενα Αποστολίδου, συνοδευόμενη από δυνάμεις του Ισραηλινού Στρατού (IDF). Η κάμερα του ΕΡΤNews με τον Φώτη Πάντο, βρέθηκε στα έγκατα της γης, στα τούνελ της σιιτικής οργάνωσης που συνδέουν τα σύνορα του Ισραήλ με το Λίβανο. Όπως λένε οι ειδικές δυνάμεις του IDF ήταν δύσκολο να τα διασχίσουν και χρειάστηκε να κάνουν χρήση ειδικών εργαλείων, τεχνολογίας, αλλά και προηγμένων συστημάτων. Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η δημοσιογράφος περιγράφει τα όσα έζησε με το συνεργείο της ΕΡΤ περίπου 20 μέτρα κάτω από τη γη.
«Φτάσαμε στα σύνορα Ισραήλ -Λιβάνου στην περιοχή Αβιβίμ, περίπου στις 9 το βράδυ. Επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι και ακούγαμε εκκωφαντικούς ήχους από τις αναχαιτίσεις. Όταν φτάσαμε στα σύνορα, εκεί δηλαδή που ήταν το σημείο συνάντησης με τις ειδικές δυνάμεις του Ισραηλινού Στρατού (IDF) ακούσαμε ρουκέτες πολύ κοντά μας και έπρεπε να τρέξουμε στο μικρό καταφύγιο που υπάρχει στο στρατόπεδο. Μετά τη λήξη συναγερμού, ανεβήκαμε στα ειδικά οχήματα και με συνοδεία πάνοπλων κομάντος περάσαμε τη ζώνη ευθύνης των Ηνωμένων Εθνών και βρεθήκαμε σε ένα μουσουλμανικό νεκροταφείο, εκεί που κατέληγε το τούνελ της Χεζμπολάχ. Η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που ξεκινούσε το τούνελ και σε βάθος 20 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της γης, είναι στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Απόλυτο σκοτάδι, απενεργοποιημένα τα κινητά μας τηλέφωνα, απόλυτη ησυχία και στρατιώτες να ελέγχουν με ειδικούς φακούς την περιοχή. Φορώντας τα αλεξίσφαιρά γιλέκα και κράνη, ακολουθούσαμε τις εντολές των ανδρών των ισραηλινών δυνάμεων, οι οποίοι μίλησαν στην κάμερα του ERTNEWS, δίνοντας οδηγίες, αλλά και πληροφορίες για το τούνελ της Χεζμπολάχ. Πριν την κατάβασή μας , οι διοικητές των μονάδων που μας συνόδευαν, έδωσαν σε όλους έναν μοναδικό αριθμό, προκειμένου ο στρατιώτης των ειδικών δυνάμεων να γνωρίζει ποιον έχει μαζί του και να δώσει εντολές σε περίπτωση επίθεσης ή ανάγκης να εγκαταλείψουμε το σημείο. Εγώ είχα τον αριθμό 8 και δίπλα μου έναν πάνοπλο στρατιώτη που με καλυμμένα χαρακτηριστικά ήταν κοντά μου σχεδόν με το ίδιο βήμα με το δικό μου, μέσα στο τούνελ», περιγράφει η δημοσιογράφος της ΕΡΤ.
Τα μέλη του συνεργείου της ΕΡΤ περπάτησαν περίπου 500 μέτρα μέσα στο τούνελ για να βρεθούν σε έναν από τους πιο εντυπωσιακούς και μεγάλους χώρους που κατασκεύασε η υποστηριζόμενη από το Ιράν οργάνωση. Εκεί είδαν σφαίρες, ρουκέτες και φαγητό. Όπως είπαν οι ισραηλινοί στρατιωτικοί τα τούνελ αυτά ήταν πολύ σημαντικά για την οργάνωση, καθώς από εκεί αποφάσιζαν και σχεδίαζαν να μπουν στο Ισραήλ.
«Πρόκειται για μία εξαιρετικά δυνατή εμπειρία, με το πρώτο μέρος να αποτελεί την πορεία μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που άρχιζε το τούνελ, ένα συγκλονιστικό κομμάτι του ρεπορτάζ που θα θυμάμαι για πάντα, η σιωπή, το σκοτάδι, αλλά και οι πάνοπλοι άντρες καθώς και οι ήχοι από τις αναχαιτίσεις. Το δεύτερο κομμάτι, ήταν το σημείο κατάβασης μας στο τούνελ, βρεθήκαμε 20 μέτρα κάτω από τη γη, ενώ στο τρίτο κομμάτι, διασχίσαμε μέσα από το τούνελ της Χεζμπολάχ τα σύνορα Ισραήλ – Λιβάνου, αφήνοντας πίσω μας το Ισραήλ και φτάνοντας κοντά στο Μαρούν Ελ Ρας, ένα χωριό του Λιβάνου. Οι εικόνες ήταν συγκλονιστικές καθώς καταγράφαμε την προηγμένη τεχνολογία που χρησιμοποίησαν για να τα κατασκευάσουν, αλλά και τις ρουκέτες και τους χώρους που αποτελούσαν προπύργιό τους, με τον IDF να μας ζητάει να μην αγγίξουμε τους χώρους. Αυτή τη στιγμή, απόγευμα Δευτέρας 11 Νοεμβρίου στη Χάιφα, την πόλη του βορρά του Ισραήλ που βρίσκεται η αποστολή του ERTNEWS δέχεται καταιγισμό από 50 ρουκέτες, με τις σειρήνες να ηχούν και τις αναχαιτίσεις στον ουρανό να είναι συνεχείς και εμείς να πρέπει να καταφύγουμε σε ασφαλές μέρος», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Έλενα Αποστολίδου, μιλώντας για την εμπειρία της, ενώ αναφερόμενη στις δυσκολίες ενός τέτοιου ρεπορτάζ σε εμπόλεμη ζώνη, συμπληρώνει: «Οι δυσκολίες αυτού του ρεπορτάζ ήταν πάρα πολλές, καθώς είχα να αντιμετωπίσω πολλές παραμέτρους: το άγχος μου, την αγωνία μου, το φόβο μου και ταυτόχρονα να είμαι εκεί για το ρεπορτάζ και την κάλυψη μίας εξαιρετικά μεγάλης δημοσιογραφικής στιγμής. Θα σας έλεγα ότι ήταν μια κρίση μέσα σε πολλαπλές προκλήσεις εκείνης της στιγμής, γιατί τα συναισθήματά ήταν πολλά και αντιφατικά, από την αδρεναλίνη… στο δέος της κατάστασης που ζήσαμε και από εκεί στο στοίχημα της επαγγελματικής αρτιότητας. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο αναλύοντας την εμπειρία μου ήταν να μπορέσω να διατηρήσω σωστή δημοσιογραφική κρίση, να περιγράψω αυτά που έβλεπα και να μεταδώσω μαζί με τον εικονολήπτη Φώτη Πάντο, τα όσα ζούσαμε εκείνη τη στιγμή. Όλα έπρεπε να γίνουν γρήγορα και αυτό δημιουργούσε επιπρόσθετη δυσκολία, ενώ στόχος μου ήταν να μπορέσω να κάνω προσωπικές συνεντεύξεις με τον διοικητή και τον στρατιώτη των Ειδικών Δυνάμεων που μας μιλούσαν εκτός κάμερας και έπρεπε πολύ γρήγορα να στήσω στο μυαλό μου τις ερωτήσεις, το φόντο και με ταχύτητα να διεκδικήσω το λιγοστό χρόνο που είχαμε κάτω από τις υπόγειες σήραγγες. Θέλω να τονίσω ότι σε αυτή την αποστολή είμαστε μια δεμένη και πολύ καλή ομάδα, ο Φώτης Πάντος στην κάμερα και ο Αντώνης Κυπραίος στον ήχο, μαζί κάνουμε τα ρεπορτάζ και τις ανταποκρίσεις και είμαι τυχερή που αποτελώ μέρος της ομάδας».