Πρωί Κυριακής, στο δημαρχείο του Δήμου Ηρωικής Πόλεως Νάουσας, κόσμος πηγαίνει και έρχεται, θέλοντας να βιώσει το «προσκύνημα» -κομβικό σταθμό του εθίμου «Γενίτσαροι και Μπούλες». Πρόκειται για τη στιγμή που ο δήμαρχος του Δήμου Ηρωικής Πόλεως Νάουσας, Νίκος Κουτσογιάννης, θα δώσει την άδεια στον αρχηγό του μπουλουκιού να ξεχυθεί με τους υπόλοιπους χορευτές στους δρόμους της πόλης, παρασύροντας στον ρυθμό της ξεχωριστής αυτής Αποκριάς κατοίκους και επισκέπτες. Ανάμεσά τους και ένα γκρουπ ξένων επισκεπτών που παρακολουθεί με πραγματικό ενθουσιασμό τα όσα διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια τους.
Η Χάνα από το Ισραήλ, η Ούλα από την Πολωνία, η Φαίη από την Αυστραλία, η Νταϊάνα από το Βέλγιο, η Μίνεκε από την Ολλανδία είναι ορισμένα μόνο από τα μέλη μιας μεγαλύτερης ομάδας που συμμετέχει στο σεμινάριο παραδοσιακών χορών που διοργανώνει για δέκατη φορά φέτος στην περιοχή η Κατερίνα Ντελιοπούλου, εμπειρική χοροδιδάσκαλος.
«Είμαι παιδί της παράδοσης μιας και ο μπαμπάς μου είναι λαογράφος. Αγαπώ τη Νάουσα, το δρώμενο, και αποφάσισα να διοργανώσω ένα σεμινάριο εδώ. Ξεκίνησα πριν από περίπου δέκα χρόνια. Κάθε χρόνο επισκέπτονται το σεμινάριο και την πόλη άνθρωποι από όλο τον κόσμο» εξηγούσε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η κ. Ντελιοπούλου, την ώρα που τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας κουνούσαν το κεφάλι και τα χέρια τους ρυθμικά στον ήχο του ζουρνά που διαχεόταν στον χώρο.
Στις δέκα διοργανώσεις του σεμιναρίου έχουν συμμετάσχει συνολικά 106 άτομα από 14 χώρες και 28 χοροδιδάσκαλοι από διάφορες περιοχές της χώρας, που καταφτάνουν στη Νάουσα για να διδάξουν παραδοσιακούς χορούς στους ξένους επισκέπτες. «Το Σαββατοκύριακο παρακολουθούμε τις δράσεις του Ομίλου Γενίτσαροι και Μπούλες και τις καθημερινές κάνουμε μαθήματα. Θα έρθει ένας δάσκαλος από την Κρήτη για να τους διδάξει κρητικούς χορούς, συμμετέχει επίσης ο Βαγγέλης Δημούδης, πολύ γνωστός για τη Θράκη. Κάθε περιοχή έχει και τον δάσκαλό της. Εξειδικευμένοι, αυθεντικοί χοροδιδάσκαλοι έρχονται και τους διδάσκουν χορό. Οι άνθρωποι είναι φίλοι της Ελλάδας με κάθε έννοια, αγαπούν την ιστορία μας. Ασχολούνται με τα πάντα σε σχέση την Ελλάδα. Μαθαίνουν ελληνικά, διαβάζουν λογοτεχνία, ακούνε ελληνική μουσική» περιγράφει με ενθουσιασμό η κ. Ντελιοπούλου, κόρη γνωστού λαογράφου της Αλεξάνδρειας.
«Έρχονται εδώ για να το ζήσουν όλο αυτό και μεταφέρουν την ατμόσφαιρα που εισπράττουν και στον τόπο τους» συμπληρώνει και σπεύδει να μας συστήσει τα μέλη της ομάδας, κάποια από τα οποία μπορεί να έρχονται κάθε χρόνο, ωστόσο το συναίσθημα που εισπράττουν είναι πολύ διαφορετικό.
Η μουσικός από το Ισραήλ, η Βελγίδα που ερωτεύτηκε την Κρήτη και η Ολλανδή που «ακούει» με τους παλμούς και τους κραδασμούς
Η Μίνεκε από την Ολλανδία συμμετέχει για ένατη φορά στο σεμινάριο και παρόλο που είναι κωφή όχι μόνο συμμετέχει στον χορό αλλά, όπως εξηγεί η κ. Ντελιοπούλου, μπορεί να χορέψει και πρώτη, χωρίς να πιάνει το χέρι κάποιου άλλου για να πάρει τους παλμούς του. «Συνήθως παίρνει τους παλμούς ή τους κραδασμούς αλλά με τα χρόνια έχει αναπτύξει όλες τις αισθήσεις» λέει η χοροδιδάσκαλος, με τη Μίνεκε να παρακολουθεί με πλατύ χαμόγελο, από το ανοιχτό παράθυρο του γραφείου του δημάρχου, τον χορό των Γενίτσαρων.
Η Χάνα από το Ισραήλ συμμετέχει ανελλιπώς στο σεμινάριο. «Είναι υπέροχο, πλέον έχω τους δικούς μου δεσμούς με τους ανθρώπους εδώ. Και ποτέ δεν είναι το ίδιο. Κάθε φορά βλέπω ή μαθαίνω κάτι καινούριο» αναφέρει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, και εξηγεί πως και η ίδια είναι μουσικός με μεγάλο ενδιαφέρον για τη μουσική και τους ιδιαίτερους ήχους της περιοχής.
Μάλιστα, δεν μαθαίνει απλώς ελληνικούς χορούς, αλλά τούς διδάσκει και η ίδια στην Ιερουσαλήμ, όπου και μένει. «Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον στο Ισραήλ για τους ελληνικούς χορούς. Συνήθως όταν έρχονται, ζητούν να μάθουν χορούς που σχετίζονται με το ρεμπέτικο. Σιγά σιγά όμως ανακαλύπτουν και μυούνται και σε άλλα είδη της πλούσιας ελληνικής μουσικής παράδοσης» αναφέρει.
Για την Νταϊάνα από το Βέλγιο είναι η έκτη φορά που επισκέπτεται τη Νάουσα, ωστόσο χορεύει, όπως λέει, από το 1986. «Πήγα στην Κρήτη για διακοπές, επέστρεψα στη χώρα μου και άρχισα να χορεύω. Και εξακολουθώ να το κάνω! Αγαπώ όλους τους ελληνικούς χορούς, αλλά τα κρητικά είναι πιο κοντά στην καρδιά μου» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Νταϊάνα και εξηγεί: «στο Βέλγιο χορεύουμε δυο-τρεις φορές την εβδομάδα ελληνικούς χορούς». «Τους αγαπάμε πολύ. Μπορεί να ακούγεται σ’ εσάς τρελό ή να σας εκπλήσσει, αλλά εμάς είναι κάτι που μας αρέσει πάρα πολύ!» σπεύδει να συμπληρώσει μια συμπατριώτισσά της.
Ούτε για τη Φαίη από την Αυστραλία ήταν η πρώτη φορά που επισκέπτεται τη Νάουσα, ωστόσο ήταν η πρώτη που βίωσε από κοντά το δρώμενο Γενίτσαροι και Μπούλες. «Εντυπωσιάστηκα πολύ. Είδαμε από κοντά και το ντύσιμο ενός Γενίτσαρου. Γνωρίζω την παράδοση και είναι πολύ όμορφο που βρίσκομαι εδώ» σημειώνει και υπόσχεται πως θα ξανάρθει προκειμένου να βιώσει και πάλι αυτή την ξεχωριστή εμπειρία. «Μου αρέσει η παράδοση και αυτό που βλέπουμε εδώ είναι εξαιρετικό» υπογραμμίζει.
Η Ούλα κατάγεται από την Πολωνία, αλλά αυτή την περίοδο ζει στη Βουλγαρία. Στη Νάουσα είχε έρθει χρόνια πριν, όταν πρωτοξεκινούσε το σεμινάριο. «Είναι μεγάλη η χαρά μου που κατάφερα να έρθω και πάλι εδώ. Η εμπειρία του να δεις έναν Γενίτσαρο να ντύνεται με την οικογένειά του γύρω του είναι εκπληκτική. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις πώς όλη η οικογένεια συμμετέχει σε αυτό» αναφέρει, με μια γυναίκα από τη Σουηδία να συμπληρώνει σε άψογα ελληνικά πως «είναι η παράδοση, η παρέα και όλο το κλίμα που σε κάνει να θέλεις να έρθεις ξανά και ξανά!».
Σοφία Παπαδοπούλου