Στα πόδια τους κατάφεραν να σταθούν δεκάδες άνθρωποι, οι οποίοι βίωσαν, για διάφορους λόγους, κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά βγήκαν νικητές με τη βοήθεια της Κοινωνικής Υπηρεσίας της ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων στη Θεσσαλονίκη. Ιστορίες τέτοιων ανθρώπων παρουσιάζονται σε σχετική ανακοίνωση της οργάνωσης, όπως του Μ. ο οποίος, μετά την αποφυλάκισή του, διέμενε σε ένα εγκαταλελειμμένο οίκημα χωρίς ρεύμα και νερό. Στην Κοινωνική Υπηρεσία της ΑΡΣΙΣ ζήτησε βοήθεια για να πάρει το επίδομα αποφυλάκισης, δηλώνοντας πως δεν είχε κάνει χρήση ουσιών επί σχεδόν έναν χρόνο, ότι δεν είχε άλλες νομικές εκκρεμότητες και ότι είχε πάρει απόφαση να αλλάξει πορεία στη ζωή του. Υποστηρίχθηκε προκειμένου να αντιμετωπίσει ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα υγείας, εντάχθηκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης και στο πρόγραμμα «Στέγαση και Εργασία για τους Άστεγους», που υλοποιεί η ΑΡΣΙΣ σε συνεργασία με τους δήμους Θεσσαλονίκης, Παύλου Μελά, Αμπελοκήπων – Μενεμένης και Κορδελιού – Ευόσμου.
Από την αστεγία στο πανεπιστήμιο
Η Μ., 35 ετών, γεννήθηκε και μεγάλωσε σε χώρα της Αφρικής καθώς η μητέρα της έχει καταγωγή από εκεί, ενώ ο πατέρας της από την Ελλάδα. Εκεί φοίτησε σε ελληνικό σχολείο και στη συνέχεια, μετά από σχετικές εξετάσεις, πέρασε στο τμήμα της Ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Διέμενε στις φοιτητικές εστίες, αλλά λόγω σοβαρών οικονομικών και οικογενειακών προβλημάτων αναγκάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα να τις εγκαταλείψει.
Απευθύνθηκε στην Κοινωνική Υπηρεσία της ΑΡΣΙΣ, με βασικό αίτημα τη στέγαση και την εύρεση εργασίας. Στη συνέχεια προέκυψε ανάγκη για ψυχολογική υποστήριξη και διοικητικές πράξεις αναφορικά με οικονομικά βοηθήματα.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα διέμενε στο υπνωτήριο αστέγων του δήμου Θεσσαλονίκης, όπου πραγματοποιήθηκαν και οι διαδικασίες προκειμένου να λαμβάνει το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (ΚΕΑ). Μετά τη λήξη της διαμονής της στο υπνωτήριο, η Μ. έμεινε πάλι στο δρόμο. Εκείνο το διάστημα φιλοξενούνταν σε σπίτια φίλων, ούσα σε απόλυτη στεγαστική επισφάλεια. Στη συνέχεια φιλοξενήθηκε εκτάκτως σε ένα διαμέρισμα της ΑΡΣΙΣ προκειμένου να μπορέσει να αναζητήσει εργασία με σκοπό να νοικιάσει μόνη της κάποιο κατάλυμα.
Πριν από περίπου έναν χρόνο κατέθεσε αίτημα στον δήμο Θεσσαλονίκης και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο στεγαστικό πρόγραμμα «Κάλυψη». Πλέον εργάζεται και παράλληλα κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές στο τμήμα Ψυχολογίας στο ΑΠΘ.
Από την πτώχευση στο νέο ξεκίνημα
Ο κ. Φ. ζούσε άστεγος, τον φιλοξενούσαν φίλοι, αλλά και κάποιες φορές κοιμόταν στο αυτοκίνητο. Ήταν πάντα περιποιημένος και φροντισμένος, αλλά η ψυχολογία του ήταν ιδιαίτερα εύθραυστη καθώς αυτό που του συνέβαινε απείχε παρασάγγας από την προηγούμενη ζωή του. Προσπαθούσε, επιπλέον, εναγωνίως να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του, επιλέγοντας να απέχει από ανθρώπους που τον ήξεραν όσο ήταν καλά οικονομικά. Βρέθηκε σε συνθήκη αστεγίας μετά την πτώχευση της επιχείρησής του, κάποιες λάθος επιλογές και σε ηλικία ευαίσθητη, καθώς ήταν άνω των 55 ετών και δυσκολευόταν να βρει εργασία.
Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας με τους επαγγελματίες της Κοινωνικής Υπηρεσίας της ΑΡΣΙΣ και την ψυχοκοινωνική υποστήριξη που σταθερά λάμβανε για κάποιο χρονικό διάστημα (ψυχολογική υποστήριξη, συνδρομή σε είδη πρώτης ανάγκης, λογιστική και εργασιακή υποστήριξη) και παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε αφού δεν είχε σταθερή στέγη, κατάφερε να βρει εργασία και να γίνει ένα πρώτο ξεκίνημα.
Τη συγκεκριμένη εργασία διαδέχτηκε η επόμενη με καλύτερες αμοιβές, την οποία και βρήκε μέσα από δικό του δίκτυο πλέον και μπόρεσε να νοικιάσει σπίτι σε περιοχή έξω από τη Θεσσαλονίκη.
Η γυναίκα που ξαναβρήκε την αυτοπεποίθησή της
Η Σ. είναι γυναίκα, περίπου 40 ετών, από ξένη χώρα, με ιστορικό κράτησης. Απευθύνθηκε στην Κοινωνική Υπηρεσία της ΑΡΣΙΣ, ζητώντας συνδρομή για να βρει δουλειά και σπίτι. Ο μόνος άνθρωπος που είχε στη Θεσσαλονίκη ήταν μία πρώην συγκρατούμενη, με την οποία έγιναν φίλες και προσωρινά τη φιλοξενούσε στο σπίτι της. Η Σ. όσο ήταν σε κράτηση είχε μάθει ελληνικά και είχε αποκτήσει δεξιότητες, κάνοντας μεροκάματα στο κυλικείο της φυλακής. Μιλούσε για τη δουλειά της μέσα στην κράτηση με μεγάλη περηφάνια, αναφέροντας πως ένιωθε χρήσιμη.
Για αρκετό χρονικό διάστημα υποστηριζόταν ψυχοκοινωνικά από την Κοινωνική Υπηρεσία. Ταυτόχρονα έγιναν και ενέργειες από τη Νομική Υπηρεσία της ΑΡΣΙΣ για να τακτοποιήσει τα χαρτιά της και να κλείσει άλλες εκκρεμότητες. Ύστερα από οκτώ μήνες αναζήτησης, η Σ. κατάφερε να βρει εργασία με τη βοήθεια της εργασιακής συμβούλου της οργάνωσης, σε ξενοδοχείο στη Χαλκιδική, και μετά το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου νοίκιασε μια μικρή γκαρσονιέρα στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία τρία χρόνια εργάζεται συστηματικά στον ίδιο εργοδότη, απέχει πλήρως από την παραβατικότητα και έχει ανακτήσει σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθησή της.