O επιπολασμός του χρόνιου πόνου στις σύγχρονες κοινωνίες κυμαίνεται από 13 έως 53%, ενώ την πιο συχνή αιτία πόνου αποτελούν οι παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος. Η οσφυαλγία και η αυχεναλγία, καθώς και οι κεφαλαλγίες συναντώνται πιο συχνά στους ασθενείς με χρόνιο πόνο. Κορυφαίο ρόλο, στο πλαίσιο της πολυτροπικής θεραπείας του χρόνιου πόνου, διαδραματίζει η νευροτροποποίηση, δηλαδή η τροποποίηση της νευρικής δραστηριότητας, μέσω της στοχευμένης παροχής ενός ερεθίσματος (ηλεκτρική διέγερση, χημικοί παράγοντες) σε συγκεκριμένους νευρολογικούς στόχους μέσα στο σώμα.
Τα παραπάνω αναφέρει ο υπεύθυνος του Τμήματος Πόνου & Σπαστικότητας στην Κλινική Στερεοταξίας και Λειτουργικής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Κολωνίας Γεώργιος Μάτης, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην έκδοση «Τα Νέα μας» τού τμήματος Ιατρικής ΑΠΘ.
«Ο πόνος είναι αναπόφευκτος στη ζωή μας, αλλά η δυστυχία είναι οικειοθελής. Ας βοηθήσουμε περισσότερους ασθενείς», σημειώνει ο κ. Μάτης, εξηγώντας ότι στο πλαίσιο της μεθόδου αυτής εμφυτεύεται υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση ένα ηλεκτρόδιο πάνω από το νωτιαίο μυελό και μετά από μία επιτυχή περίοδο δοκιμαστικής διέγερσης, το ηλεκτρόδιο συνδέεται με ένα μόνιμο νευροδιεγέρτη στην περιοχή του γλουτού ή στην κοιλιακή χώρα .
«Τα τελευταία χρόνια σημειώθηκε τεράστια ανάπτυξη στον τεχνικό τομέα. Σήμερα, η διάρκεια ζωής των διεγερτών μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να υπερβεί τα 10 χρόνια. Παράλληλα, σημειώθηκε μεγάλη εξέλιξη στον τομέα των ηλεκτροδίων με έως και 32 επαφές για καλύτερη κάλυψη της περιοχής του πόνου. Οι νέες δυνατότητες διέγερσης με άλλους τύπους διέγερσης (με ή χωρίς παραισθησία) έχουν οδηγήσει σε μια σημαντική αύξηση των ποσοστών επιτυχίας έως και 80%, ειδικά στον πόνο στην οσφύ. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι αυτή η τεχνική δεν αντιμετωπίζει την αιτία του πόνου, απλώς εμποδίζει την περαιτέρω μετάδοση αυτού από την περιφέρεια προς τον εγκέφαλο. Στόχος είναι, ασφαλώς, η μείωση του πόνου (τουλάχιστον κατά 50%), η μείωση της φαρμακευτικής αγωγής, η βελτίωση της ποιότητας του ύπνου και εν γένει της ποιότητας ζωής και η επανενσωμάτωση στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή», σημειώνει ο κ. Μάτης.
Σύμφωνα με τον κ. Μάτη, σημαντικό όφελος από αυτή τη θεραπεία θα μπορούσαν να αποκομίσουν ασθενείς που πάσχουν από:
* Χρόνιο πόνος στην οσφύ ή στα κάτω άκρα μετά από προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη.
* Άμεση ή έμμεση βλάβη των νεύρων στα άνω ή κάτω άκρα (CRPS τύπου I (νόσος του Sudeck), CRPS τύπου II).
* Πόνο μετά από ακρωτηριασμό (πόνος φάντασμα) ή πόνο στην περιοχή του κολοβώματος.
* Ανθεκτική στη θεραπεία στηθάγχη, η οποία δεν μπορεί να θεραπευτεί με κάποια χειρουργική επέμβαση ή φαρμακευτική αγωγή.
* Περιφερική αρτηριακή αποφρακτική νόσος συντηρητικά μη θεραπευόμενη, με επίμονο πόνο στα πόδια ή στα χέρια, λόγω της στένωσης των αρτηριών, η οποία δεν μπορεί να θεραπευτεί με πρόσθετη αγγειοδιασταλτική χειρουργική ή φαρμακευτική αγωγή.
* Σύνδρομο πυελικού πόνου, πόνος γεννητικών οργάνων, καθώς και δυσλειτουργία της ουροδόχου κύστης και στυτική δυσλειτουργία με διέγερση των ιερών νεύρων.
* Μεθερπητική νευραλγία (χρόνιος ζωστηροειδής πόνος στο στήθος μετά από λοίμωξη από τον ιό του έρπητα ζωστήρα).
* Χρόνιο βουβωνικό πόνο, μετά από πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις βουβωνοκήλης.
Ο κ. Μάτης επισημαίνει ότι στις πιθανές επιπλοκές συγκαταλέγονται το αιμάτωμα, οι λοιμώξεις, ο τραυματισμός των νεύρων, η μετακίνηση των ηλεκτροδίων και τα τεχνικά προβλήματα που σχετίζονται με το νευροδιεγέρτη (υπο- ή υπερλειτουργία αυτού).
Να σημειωθεί ότι ο κ. Μάτης θα βρεθεί τον Ιούλιο στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του Aristotle Medical Foruμ 2022 και θα ενημερώσει τους συναδέρφους και όποιον άλλο ενδιαφέρεται να εμβαθύνει τις γνώσεις του στο αντικείμενο του χρόνιου πόνου, της νευροτροποποίησης και της διέγερσης του νωτιαίου μυελού.
Α.Φ.
φωτογραφία αρχείου