Μια άλλη πτυχή ενός παγκοσμίως αναγνωρισμένου καλλιτέχνη, αυτήν του ανθρώπου και πατέρα, αποκαλύπτεται μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου. Ο Μάρκο Μορικόνε (Marco Morricone), γιος του διάσημου συνθέτη Ένιο Μορικόνε (Ennio Morricone), ανακαλεί παιδικές του αναμνήσεις και στιγμές της ενήλικης ζωής του από τη σχέση με τον πατέρα του, τις συνδέει με τις αντίστοιχες του ιστορικού συντάκτη της Corriere della Sera Βαλέριο Καπέλι (Valerio Cappelli), ο οποίος ήταν εγκάρδιος φίλος του συνθέτη, και παρουσιάζει ένα αυθεντικό πορτρέτο μιας από τις μεγαλύτερες μουσικές ιδιοφυΐες που υπήρξαν ποτέ στην Ιταλία.
Λίγες ώρες πριν την παρουσίαση του βιβλίου «ENNIO MORRICONE Η ιδιοφυΐα, ο άνθρωπος, ο πατέρας» στην 21η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, ο Μάρκο Μορικόνε μιλά στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για το εγχείρημα και τη σημασία του για τον ίδιο, αφού ήταν η πρώτη ανδρική φιγούρα με την οποία δέθηκε τόσο πολύ και αποτέλεσε παράδειγμα για τη ζωή του. «Δεν είναι τόσο μία βιογραφία του Ένιο Μορικόνε… Είναι η δική μου οπτική της ζωής του πατέρα μου, από τότε που ήμουν μικρός μέχρι τη στιγμή που “έφυγε”. Επομένως το βιβλίο αυτό είναι για μένα η ολοκλήρωση ενός κύκλου πόνου, που προκλήθηκε από τη στιγμή που έχασα τον πατέρα μου», λέει χαρακτηριστικά ο μεγαλύτερος γιος του συνθέτη.
Παραδέχεται ότι δεν είναι ο τύπος του ανθρώπου που του αρέσει να δημοσιεύει τα προσωπικά του βιώματα, γι’ αυτό και στο άκουσμα της ιδέας του Βαλέριο Καπέλι αρχικά, δεν ήταν καθόλου θετικός. Ο τελευταίος, ως δημοσιογράφος μιας εκ των μεγαλύτερων ιταλικών εφημερίδων έκανε μία σειρά συνεντεύξεων με παιδιά διασημοτήτων. Ανάμεσά τους ήταν ο Μάρκο Μορικόνε. Η συγκεκριμένη συνέντευξη έγινε την περίοδο εκείνη το τρίτο πιο πολυδιαβασμένο κείμενο της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας. «Βλέποντας το ενδιαφέρον του κόσμου, μου τηλεφώνησε και μου πρότεινε να γράψω ένα βιβλίο. Στην αρχή ήμουν αρνητικός, αλλά μετά την πίεση του Βαλέριο και της συζύγου μου, αποφάσισα να το κάνω», εξηγεί.
Η «τεράστια απόσταση» από τον πατέρα του και το βιβλίο που έγινε λύτρωση
Το βιβλίο ξεκινά με τις αναμνήσεις του Μάρκο όταν ήταν μόλις πέντε ετών, που κοιτούσε μέσα από μια μισάνοιχτη πόρτα, τον πατέρα του σκυμμένο πάνω σε ένα γραφείο. Φορούσε μεγάλα τετράγωνα γυαλιά κι ένα πουλόβερ με λαιμόκοψη και ήταν βαθιά απορροφημένος, σχεδιάζοντας πάνω σε ένα πεντάγραμμο. Το σώμα του ήταν εκεί, αλλά το μυαλό και το πνεύμα του έμοιαζαν να βρίσκονται μακριά. «Εκείνη τη στιγμή ένιωσα μία απέραντη απόσταση μεταξύ μας. Όμως είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους μας. Αν ο πατέρας σου δεν σε καταλάβει, πρέπει εσύ να προσπαθήσεις να καταλάβεις τον πατέρα σου. Επομένως όλη αυτή η διαδρομή, ήταν ένας μαραθώνιος ένας μόνιμος δρόμος και αγώνας για να καταλάβω πώς λειτουργούσε το μυαλό του πατέρα μου», δηλώνει συγκινημένος.
Όταν ξεκίνησε να γράφει, όλα τα συναισθήματα και οι εικόνες του πατέρα του που είχε φυλαγμένες στο μυαλό και την καρδιά του, άρχισαν να εξωτερικεύονται στο χαρτί με μία ασταμάτητη ροή, με αποτέλεσμα, όπως λέει, η πρώτη σύνταξη του βιβλίου να ολοκληρωθεί μέσα λιγότερο από ενάμιση μήνα. «Φυσικά υπήρχαν και σημεία πολύ έντονα συναισθηματικά, που ήταν δύσκολο να καταγράψω, αλλά έτσι κι αλλιώς είχα αντιληφθεί ότι ο θάνατος είναι μέρος της ζωής και -ευτυχώς για μας, ο πατέρας μας έτσι κι αλλιώς θα “ζει” αιωνίως», υπογραμμίζει, λέγοντας πως για τον ίδιο το βιβλίο αυτό αποτέλεσε μία λύτρωση.
Στις σελίδες του βιβλίου που κυκλοφορεί στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Μετρονόμος, αναφέρονται ακόμα οι σπουδές του Ένιο που διακόπηκαν μετά την τρίτη γυμνασίου, τα βράδια που έπαιζαν για τους Αμερικανούς στρατιώτες, η εμμονή για τη μουσική, η έντονη σχέση με τον μαέστρο Πετράσι, η πνευματικότητα, οι συναντήσεις με τον Σέρτζιο Λεόνε, την Τζόαν Μπαέζ, τον Κλιντ Ίστγουντ, η επιτυχία, τα Όσκαρ, το πάθος για τη Ρώμη, η λαιμαργία για σοκολάτες που του έκρυβε η σύζυγός του Μαρία, ο εξοστρακισμός που υπέστη από τον ακαδημαϊκό κόσμο, η γλυκύτητα αλλά και η σκληρότητά του ως πατέρα. «Ο πατέρας μου είχε γεννηθεί το 1928. Οπότε στην εφηβεία του του είδε και έζησε τον πόλεμο, είδε τον κόσμο να πεθαίνει. Και τώρα βλέπουμε πολέμους, αλλά από απόσταση, δεν είναι το ίδιο. Όλο αυτό τον έκανε πιο σκληρό. Ταυτόχρονα όμως ήταν πάντοτε πολύ γενναιόδωρος και πολύ βαθιά πιστός σε ό,τι έκανε», αναφέρει ο Μάρκο Μορικόνε που προσπαθεί μέσα από το βιβλίο να διακρίνει τον άνθρωπο από τη διασημότητα. «Προσπαθώ να ερμηνεύσω τις διαφορετικές πτυχές του πατέρα μου, που συχνά ήταν αντιφατικές κι εγώ ήμουν εκεί και προσπαθούσα να καταλάβω τι συμβαίνει», προσθέτει.
Ένα από τα αντιφατικά περιστατικά που περιγράφονται, είναι το γεγονός ότι απαγόρευε στα παιδιά του να ακούν μουσική στο σπίτι. «Δεν ήθελε καν να ακούγεται μουσική στο σπίτι, δεν επιτρεπόταν. Κανένα είδος, ούτε καν τη δική του, επειδή όταν συνέθετε ήθελε να είναι το μυαλό του ανεπηρέαστο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα στις γιορτές με τους φίλους μου να μην γνωρίζω ούτε ένα τραγούδι!», λέει γελώντας.
Η συνεργασία του Ένιο Μορικόνε με Έλληνα τραγουδιστή
Στη διάρκεια της συζήτησης με τον Μάρκο Μορικόνε, τον ρωτάμε αν ο πολυβραβευμένος συνθέτης είχε κάποια σχέση με την Ελλάδα ή την ελληνική μουσική. Μετά από λίγη ώρα σκέψης, θυμάται ότι ο Ένιο Μορικόνε κάποια στιγμή συνεργάστηκε με τον Ντέμη Ρούσσο. «Πριν πολλά – πολλά χρόνια είχε γράψει μουσική για τα κινούμενα σχέδια “Innamorati Di Peynet”. Εκεί είχε την ευκαιρία να συναντήσει τον Ντέμη Ρούσσο, ο οποίος ήρθε στη Ρώμη για να ηχογραφήσει το τραγούδι», λέει ο κ. Μορικόνε και την ίδια ώρα η σύζυγός του Μόνικα έχει βρει στο διαδίκτυο το συγκεκριμένο τραγούδι και πατώντας το κουμπί στο κινητό της τηλέφωνο ακούγεται στο χώρο η φωνή του διεθνώς αναγνωρισμένου Έλληνα τραγουδιστή και η μουσική του σπουδαίου Ιταλού συνθέτη.
Ο Μάρκο Μορικόνε επισημαίνει πως πλέον δεν νιώθει όπως παλιά, που ήταν βαρύ για τον ίδιο να κουβαλά αυτό το όνομα. Σήμερα λέει πως είναι απλώς μια ευθύνη την οποία αναλαμβάνει ευχαρίστως. Όσο για το πώς θέλει να θυμούνται τον πατέρα του… «Επειδή ήταν ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στη δουλειά του, θα ήμουν ίσως πιο ευτυχής -και πιστεύω ότι κι ο ίδιος αυτό θα ήθελε- να τον θυμούνται ως έναν άνθρωπο που έκανε μία καλή δουλειά με πολλή τιμιότητα. Και μάλλον την έκανε καλά αυτή τη δουλειά, όμως αυτό δεν μπορώ να το πω εγώ, θα το πει η ιστορία…», καταλήγει ο Μάρκο Μορικόνε.
Ο φιλανθρωπικός σκοπός πίσω από το βιβλίο και η ελληνική εκδοχή του χάρη στον Συλλόγο Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Eλλάδος
Η μετάφραση του «ENNIO MORRICONE Η ιδιοφυΐα, ο άνθρωπος, ο πατέρας» έγινε χάρη στην πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Eλλάδος και του προέδρου του Κωνσταντίνου Παπακώστα, έναν άνθρωπο με τον οποίο η οικογένεια Μορικόνε διατηρεί στενές σχέσεις και διαρκή συνεργασία.
Άλλωστε και ο Μάρκο Μορικόνε γνωρίζει καλά όπως λέει ότι το γεγονός πως η μουσική του πατέρα του είναι πολύ αγαπητή στην Ελλάδα, ένα μέρος οφείλεται στον κ. Παπακώστα, που δείχνει τεράστια αγάπη για αυτήν και «έχει φερθεί με πάρα πολλή ειλικρίνεια, τιμιότητα και με ταπεινότητα στο να προωθήσει το έργο του πατέρα μου». Είναι χαρακτηριστικό ότι και στο βιβλίο υπάρχει ιδιαίτερη και μεγάλης έκτασης αναφορά στο πρόσωπό του.
Ο γιος του μεγάλου συνθέτη, ενορχηστρωτή και μαέστρου, δηλώνει πως τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου του, θα διατεθούν στο πρότζεκτ που είναι σε εξέλιξη εδώ και τρία χρόνια από τον κερδοσκοπικό σύλλογο που ίδρυσε με τη σύζυγό του, όπου μεγάλη ομάδα γιατρών, μελετά την επίδραση της μουσικής σε παιδιά με παθήσεις που απαιτούν μακροχρόνια νοσηλεία. Όπως λέει, αυτό που τους οδήγησε σ’ αυτήν την δράση είναι μόνο μία λέξη: «Ανταπόδοση». «Να αποδώσουμε κάποια προνόμια που εμείς είχαμε, σε άτομα που έχουν περισσότερη ανάγκη από εμάς», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Βαρβάρα Καζαντζίδου
*τις φωτογραφίες παραχώρησαν οι κ. Παπακώστας και Μορικόνε.