Ο Τζορτζ Μπεστ, ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, έχοντας υποστεί μεγάλη ζημιά από το αλκοόλ, «έφυγε» μία ημέρα σαν σήμερα, πρι από 19 χρόνια, στις 25 Νοεμβρίου 2005, στα 59 του χρόνια.
«Δύο πρωταθλητές Ευρώπης. Δύο θρύλοι της Γιουνάιτεντ. Δύο γίγαντες του παιχνιδιού.
Σήμερα θυμόμαστε τον Τζορτζ Μπεστ και τον Μπιλ Φουλκς , που δυστυχώς χάσαμε αυτήν την ημέρα το 2005 και το 2013 αντίστοιχα», γράφουν σήμερα (25/11) τα ocial media της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Οι άνθρωποι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ανακάλυψαν τον -γεννημένο στις 22/5/45 στο Μπέλφαστ- Βορειοιρλανδό σε ηλικία 15 ετών, τον πήραν στην Αγγλία και έκανε ντεμπούτο δύο χρόνια αργότερα. Ήταν το 1961 και έκτοτε μέχρι το 1974, ο Μπεστ δεν έβγαλε την φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, κερδίζοντας μαζί της, μεταξύ άλλων ένα Κύπελλο πρωταθλητριών και μία «χρυσή μπάλα» το 1968.
«Νομίζω ότι βρήκα μια ιδιοφυΐα», είχε αναφέρει ο ανιχνευτής ταλέντων της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μπομπ Μπίσοπ στον Ματ Μάσμπι.
Χαρισματικός αλλά και ιδιαίτερος, προκάλεσε, ακόμα και μετά τον θάνατό του, για όσα έκανε στο γήπεδο και για εκείνα που έκανε και είπε έξω από αυτό. Ονομάστηκε ως ο «πέμπτος Beatle», το «πέμπτο σκαθάρι». Οι ντρίμπλες και ο τρόπος παιχνιδιού του γοήτευαν τους θεατές, έξω από το γήπεδο η παρουσία του, αφορμή για να τον λατρέψουν οι γυναίκες.
Στη δεκαετία του 1970 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν ενοχλημένη από την συμπεριφορά του. Και οι δρόμοι τους χώρισαν: από το 1974 ως το 1978, ο Μπεστ βρέθηκε μεταξύ Στόκπορτ, Κόρκ, ΛΑ Ατζτεκς και Φούλαμ. Την περίοδο ’78-’79 συνέχισε την καριέρα του μακριά από την Αγγλία, ενώ το τέλος της θα είναι η αρχή των προβλημάτων με το αλκοόλ.
Είχε πει: «Μου άρεσαν τουλάχιστον 2.000 γυναίκες, ήταν αρκετό για εμένα να πω: “Γεια σου, είμαι ο Μπεστ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ”, αλλά επίσης και… “Δεν ξέρω αν είναι καλύτερα να σκοράρω ενάντια στη Λίβερπουλ ή να κοιμηθώ με την Miss κόσμος, ευτυχώς δεν είχα να επιλέξω”. Ή ακόμα: “Ξόδεψα το 90% των χρημάτων μου σε ποτά, κορίτσια και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα.”
Α. Βαζογιάννης