Μπορεί καθημερινά να εργάζεται σε λαϊκές αγορές κάτω από δύσκολες συνθήκες, κρύο, ορθοστασία και κούραση, αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το να προσφέρει πολύτιμο εθελοντικό έργο. Η Χρύσα Γαβρανίδου καθημερινά αφιερώνει πέντε ώρες, από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, στη φροντίδα και την περίθαλψη δεκάδων αδέσποτων ζώων που ζουν σε πέντε περιοχές του Πειραιά.
«Αυτή τη στιγμή ταΐζω σε πέντε διαφορετικά σημεία. Ταΐζω περίπου 70 γάτες πρωί και βράδυ, κάθε μέρα ανελλιπώς, ακόμα και με χιόνι και με βροχή, με όλες τις καιρικές συνθήκες, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα αφήσω», επισημαίνει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Χρύσα Γαβρανίδου και εξηγεί πως, «αφιερώνω περίπου πέντε ώρες ημερησίως για τη φροντίδα τους, γιατί δεν είναι μόνο το τάισμα, πολλά αδέσποτα είναι άρρωστα που χρειάζονται αντιβιώσεις και είναι δύσκολο να τις δώσεις επειδή δεν πιάνονται. Επίσης, αυτα που είναι πιο ήμερα, έρχονται για χάδια, εκτός από φαγητό αυτό που χρειάζονται περισσότερο είναι αγάπη. Οι γάτες είναι πολυ τρυφερά ζώα».
H σχέση της κα Γαβρίδου με τα ζώα ξεκίνησε από τα παιδικά της χρόνια, «μεγάλωσα σε ένα χωριό τις Καστανιές Έβρου και ο πατέρας μου λάτρευε τις γάτες, οπότε μεγάλωσα έχοντας τριγύρω μου γατούλες. Κατα καιρούς όποτε έβρισκα στον δρόμο αδέσποτα τα τάιζα, αλλά συστηματικά ξεκίνησα εδώ και 13 χρόνια. Ήταν ένας γατούλης στη γειτονιά μου που ήταν χάλια, άρχισα να τον ταΐζω, τον πήγα στο γιατρό και σιγά σιγά αρχίσαν να έρχονται κι άλλες γάτες και δημιούργησαν μια μικρή μικρή κοινότητα που ανέλαβα να φροντίσω. Κάποιοι που τάιζαν τα αδέσποτα σε άλλες περιοχές, με λύπη ανακάλυψα ότι τα παράτησαν και έτσι αναγκάστηκα να πηγαίνω κι εκεί».
Αναφερόμενη στα δυσάρεστα περιστατικά που έχει ζήσει όσα χρόνια ασχολείται εθελοντικά με τα αδέσποτα είπε: Έχω βιώσει πολύ δύσκολες καταστάσεις, ζώα να σκοτώνονται μπροστά στα μάτια μου την ώρα που τα ταΐζω, επειδή τρέχουν στα στενά, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα, πολλά άρρωστα, τυφλά. Είναι πολυ ψυχοφθόρο αυτό που βιώνουμε όλοι εμείς που φροντίζουμε αδέσποτα. Δυστυχώς αυτά που σώζονται είναι πολύ λίγα».
«Ένα περιστατικό που θα μου μείνει αξέχαστο είναι ένας γάτος που εμφανίστηκε μπροστά μου γεμάτος πληγές, σαν εγκαύματα στο μισό του κορμί. Τρόμαξα όταν τον είδα, δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Δεν πιανόταν, ήταν τρομαγμένος. Προσπάθησα να του δώσω αντιβίωση για τη μόλυνση. Προσπαθούσα πολλές ημέρες να τον πιάσω. Τελικά τον πιάσαμε μαζί με μία κοπέλα και τον πήγα στο γιατρό, δεν έβρισκαν τι είχε και μετά από πολλές εξετάσεις είχε κάτι αλλεργικό, έπρεπε να μην είναι στο δρόμο και να τρώει ειδικές τροφές. Mετά από μεγάλο αγώνα βρέθηκε ένα ζευγάρι να τον φιλοξενήσει, οι οποίοι τον αγάπησαν και τελικά έγινε μέλος της οικογένειας τους. Μάλιστα μου έστειλαν μια φωτογραφία του με μαντηλάκι στο λαιμό και να καμαρώνει σε ένα κότερο. Ακόμα και τώρα συγκινούμαι που μετά από τόσο πόνο και ταλαιπωρία ο Pupi στάθηκε τυχερός και χαίρομαι που ο αγώνας για να σωθεί αυτό το ζώο δικαιώθηκε», αναφέρει συγκινημένη.
«Όλα αυτα τα χρόνια πορεύομαι μόνη μου, χωρίς βοήθεια οικονομική κι έχοντας να αντιμετωπίσω και τους γείτονες που οι περισσότεροι ούτε καλημέρα δεν μου λένε. Έχω δεχτεί βρισιές, απειλές, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Έχουν υπάρξει κάποιοι άνθρωποι που με έχουν βοηθήσει αλλά είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. Τον τελευταίο καιρό γνώρισα τον κ. Μάρκο , που αποφάσισε να ταΐζει αδέσποτα για να γιατρευτεί από τις κρίσεις πανικού που είχε. Όπως μου έχει εκμυστηρευτεί από τότε που φροντίζει αδέσποτα δεν ξαναπήγε στο νοσοκομείο. Είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας να ξέρεις. Ό άνθρωπος αυτός ταΐζει αδέσποτα στα Καμίνια, αν όμως χρειαστώ κάτι πάντα είναι δίπλα μου για να με βοηθήσει. Ειλικρινά ευχαριστώ τον Θεό που τον έστειλε στο δρόμο μου. Επίσης, έχω και την αδερφή μου που βοηθάει στο σπίτι, διότι ο χρόνος δεν φτάνει για όλα αυτα. Είναι μια ομαδική προσπάθεια», υπογραμμίζει.
Όπως η ίδια σημειώνει, καθημερινά αγωνίζεται να σώσει όσα περισσότερα αδέπσοτα ζώα μπορεί, «δεν έχω όμως την οικονομική δυνατότητα να τα πάω όλα στον κτηνίατρο. Τα ποσά είναι μεγάλα. Μια εξέταση αίματος κοστίζει 70-80 ευρώ, κάτω από 150 ευρώ δεν πρόκειται να πληρώσεις αν νοσηλευτεί. Οι τροφές έχουν αυξηθεί 30%-40%. Το ευχάριστο είναι ότι ξεκίνησε ο δήμος Πειραιά ειδικό πρόγραμμα για αδέσποτα. Σκεφτείτε πως ήδη έχω στειρώσει άλλα 10 γατάκια κι έχω στείλει ένα τυφλό για επέμβαση αλλιώς θα πεθάνει. Το αυτοκίνητό μου το έχω κάνει pet shop, ενώ τώρα αφήνω το βράδυ μέσα μια γατούλα με νευρολογικά προβλήματα που αν βγει στο δρόμο θα σκοτωθεί. Άλλωστε της κάνω θεραπεία με κορτιζόνη. Μπορεί να βλέπω σκληρές και οδυνηρές εικόνες, παρόλα αυτα η αγάπη μου για τα ζώα τα ξεπερνάει όλα».
Το όνειρο της Χρύσας Γαβρανίδου είναι να καταφέρει κάποια στιγμή στη ζωή της να μείνει σε μονοκατοικία με αυλή και εκεί να δημιουργήσει έναν χώρο όπου θα φροντίζει πιο οργανωμένα τα αδέσποτα γατιά που έχουν πραγματική ανάγκη. Όπως λέει το δικό της μοναδικό γατόσπιτο.
Αλεξάνδρα Χατζηγεωργίου