«Χωρίς να ξεφύγουμε από τη δημιουργία, την τέχνη και όλα όσα ο άνθρωπος μπορεί να εξωτερικεύσει για να διατηρήσει την υπόσταση του και τον προορισμό του, έχουμε την υποχρέωση να επιτρέπουμε στο Δάκρυ να κυλάει και μέσα του ας έχει κάθε λογής γραμμένα της ψυχής και του νου. Κι ας ποτίσει το ίδιο αυτό δάκρυ, τη γη όπου κι όπως την πατούμε, για να πορευτούμε κι ας μείνουμε ήσυχοι, φρόνιμοι, πως κάναμε το χρέος μας ποτίζοντας τη γη με δάκρυ. Να είμαστε σίγουροι ότι το δάκρυ αυτό θα βοηθήσει σπόρους να ανθίσουν».
Με τα λόγια αυτά η δημιουργός Σοφία Μανιατάκη, η οποία φιλοξενείται μαζί με τις δημιουργίες της στην Πύλη Σαμπϊονάρα στα Χανιά, σε μία έκθεση, κρίκο της αλυσίδας των εκθέσεων του πολιτιστικού καλοκαιριού στα Χανιά, μοιράστηκε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ το μήνυμα του “ Ave Maria” (το δάκρυ) όπως είναι ο τίτλος της έκθεσης της. «Πρόκειται για μια ωδή που καθρεπτίζει, υμνεί, σκιαγραφεί την αντοχή και την αναγέννηση. Που περικλείει τη θλίψη μου, πρωτογενώς για την πύρινη καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων το 2019, ένα σύμβολο πίστης και αρχιτεκτονικού μεγαλείου και αφετέρου για όλα όσα χάνονται από τα μάτια και τις ζωές μας, βορά φυσικών καταστροφών που ενίοτε το ανθρώπινο χέρι τις προκαλεί να εμφανιστούν για να κατασπαράξουν».
Το γλυπτό AVE MARIA όπως μας εξηγεί, κατασκευάστηκε με σχολαστική προσοχή και έμφαση στη λεπτομέρεια, απηχώντας τη γοτθική αύρα του καθεδρικού ναού, που επιβίωσε από τη φωτιά «παράλληλα όμως, έχοντας την ιδιότητα να αποσυναρμολογείται και να συν αρμολογείται εκ νέου, σε νέες θέσεις και υπό διαφορετικές συνθήκες κάθε φορά, το ΑVE MARIA στέλνει το μήνυμα της ελπίδας, της αναγέννησης, του αγώνα που δεν πάει χαμένος όταν μας βρίσκει ενωμένους».
Η Σοφία Μανιατάκη, κατάγεται από τις Σαϊτούρες Ρεθύμνου, έχει ζήσει στα Χανιά και την Αθήνα έχοντας πολυετή σχέση με το ύφασμα και επηρεασμένη αέναα όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ «…από την εποχή της Ενετοκρατίας στην Κρήτη, με αναφορές στο τέλος του Μεσαίωνα και την περίοδο της Αναγέννησης. Στα χρόνια που τα δάκτυλα μου και το μυαλό μου απορρόφησαν θα έλεγα όλων των ειδών τα υφάσματα, οι περίοδοι που ήμουν απορροφημένη στην κατασκευή ενδυμάτων, μπόρεσαν να βρουν αντιστάθμισμα μέσα από την εξίσου αγάπη μου για την αναπαλαίωση και την κατασκευή αντικειμένων. Έτσι, ανέπτυξα και την τέχνη της δημιουργίας και γλυπτικής, η οποία μετουσιώνεται σε ανδρείκελα γλυπτά, με επεξεργασμένες και μεταποιημένες πρώτες ύλες, που τις ενώνω μεταξύ τους και με το αποτέλεσμα μπορώ να συνεχίσω να… ανασαίνω».
Ο δήμος Χανίων εμπιστεύτηκε την αίθουσα στην Πύλη Σαμπϊονάρα στο Παλιό Ενετικό Λιμάνι, δεδομένου και της ταύτισης των έργων της Σοφίας Μανιατάκη, η τέχνη της οποίας και τα δημιουργήματα της, είναι επηρεασμένα από την Ενετική Αρχιτεκτονική στην Κρήτη. «Την ίδια ώρα όμως, υπάρχει μία διαδρομή που ξεκινάει από μέσα μου και συναντιέται με τα εξωτερικά ερεθίσματα και τις ανησυχίες που μου προκαλούν θέματα που συμβαίνουν στην κοινωνία μας και έχουν να κάνουν, από τη μία με τη γυναίκα, από την άλλη με το περιβάλλον. Όλα όσα νιώθω τα εκφράζω μέσα από έργα μου, τα οποία ενσωματώνουν τη γλυπτική που έρχεται να δεθεί με υλικά της φύσης, του περιβάλλοντος. Κι αν χαθείς, ταξιδέψεις, μέσα σε αυτά τα έργα, σίγουρα θα έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με το βαθύ συναίσθημα που δεν χάνεται ποτέ μα ποτέ από τον άνθρωπο».
Όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ έργα της έχουν εκτεθεί σε γκαλερί, φεστιβάλ, εκθέσεις «…και αυτό που με ενθαρρύνει δεν είναι τόσο οι θερμές κριτικές, όσο το γεγονός ότι βλέπω επισκέπτες των εκθέσεων να στέκονται για πολύ ώρα μπροστά στα δημιουργήματα μου. Πάντα χαμογελάω, διότι είναι σαν να ακούω το διάλογο που γίνεται μεταξύ του θεατή και ενός έργου μου. Αυτή η κουβέντα είναι που μας λείπει σήμερα. Που πρέπει να ξεκινήσουμε να κάνουμε ξανά, όπως παλιά, βάζοντας πλέον και τα νέα παιδιά μέσα στις κουβέντες μας. Δεν πρέπει να συνεχίσουμε να χανόμαστε εξ αιτίας των παράλογων και παράξενων ή και απόκοσμων τεκταινόμενων».
Μας εξομολογείται ότι μία από τις σημαντικότερες στιγμές της δημιουργικής της πορείας η οποία συναντήθηκε με το κοινό, «…με το όλον δηλαδή, υπήρξε η Ατομική Έκθεση, “Ave Maria” Το Δάκρυ, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ως εικαστική εγκατάσταση στο Ενετικό Φρούριο της Φορτέτσας Ρεθύμνου, το Καλοκαίρι του 2023, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κρήτης. Το έργο μου AVE MARIA συνόδευσε τη μουσική βραδιά «Τιμώντας τη Μαρία Κάλλας – 100 χρόνια από τη γέννηση της» στην οποία πρωταγωνίστησε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη μουσική διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη».
Ρωτήσαμε τη Σοφία Μανιατάκη, τι διακρίνει, ως διαφορά, όταν βρίσκεται μέσα στην Πύλη Σαμπϊονάρα στο Ενετικό Λιμάνι των Χανίων που την φιλοξενεί, σε σχέση με το εξωτερικό από την Πύλη περιβάλλον, το δρόμο, την κίνηση, τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονται. «Είναι η ζωή με τέχνη, με δημιουργία και η ζωή χωρίς τέχνη, χωρίς δημιουργία. Ζούμε στα χρόνια όπου τα πάντα τα θεωρούμε δεδομένα και δεν πιστεύω πως οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας, μπορούν να σκεφτούν ότι τα πάντα ενδέχεται να τα χάσουν από τη μία στιγμή στην άλλη. Να χάσουν την ύλη που δημιούργησαν, τους ανθρώπους που λάτρεψαν, το σπίτι που τους χαρίζει έστω και ψευδεπίγραφα την ασφάλεια. Έλα σου όμως που οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας δεν αντιλαμβάνονται επίσης ότι την ίδια στιγμή που μία σέλφι φωτογραφία από διακοπές, γλέντια ή με κορμιά αγάλματα την οποία ανεβάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την ίδια ακριβώς στιγμή, ένα δάσος χάνεται, γειτονιές εξαφανίζονται από βόμβες, χώρες ερημώνουν από ανθρώπους που μεταναστεύουν και κάποιοι γονείς εγκληματούν είτε για το ψωμί των παιδιών τους είτε για να τους αφαιρέσουν τη ζωή».
Και όπως μας εξηγεί η Σοφία Μανιατάκη: «Να λοιπόν τι κάνει η Τέχνη, η Δημιουργία. Προκαλεί για το ωραίο, το ανθρωπίνως πρέπον, το ισορροπημένο, το ατσαλάκωτο. Δίνει όρια και την ίδια στιγμή ανοίγει ορίζοντες. Ουρλιάζει για να ακουστεί παγκόσμια και την ίδια στιγμή λες και ψιθυρίζει στο αυτί του καθενός ξεχωριστά, λόγια που θα τον κρατήσουν όρθιο και αισιόδοξο. Αυτό είναι η Τέχνη. Η αισιοδοξία και ο ορίζοντας για το μέλλον της ανθρωπότητας. Για τις στιγμές όμως και του καθένα μας ξεχωριστά που τόσο έχουμε ανάγκη».
Οι φωτογραφίες που επισυνάπτονται έχουν παραχωρηθεί από την κ. Μανιάτακη για χρήση στο ΑΠΕ ΜΠΕ