Η δικαίωση, η επιβεβαίωση, η μεγάλη επιστροφή, η οικτρή αποτυχία. Ολα είναι κομμάτια των Ολυμπιακών Αγώνων, του αθλητισμού γενικότερα, αλλά και της ζωής. Κάθε ημέρα των Ολυμπιακών του Τόκιο έχει τους δικούς της πρωταγωνιστές και τις δικές της ιστορίες και το ΑΠΕ-ΜΠΕ τους παρουσιάζει:
– Ο νικητής του δεκάθλου είναι πάντα ένα από τα κεντρικά πρόσωπα των Αγώνων, αφού θεωρείται -όχι άδικα- ένας ολοκληρωμένος αθλητής. Στο Τόκιο, στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου ανέβηκε και μάλιστα με εμφατικό τρόπο ο Ντάμιαν Γουόρνερ. Ο Καναδός εντυπωσίασε από την πρώτη ημέρα του αγωνίσματος, με το 10.12 στα 100μ. (ισοφάριση της δικής του καλύτερης επίδοσης όλων των εποχών για δεκαθλητή) και με 8,24μ. στο μήκος, επίδοση που θα του έδινε το χάλκινο μετάλλιο στο ατομικό αγώνισμα, πίσω από τον Τεντόγλου και τον Ετσεβαρία! Ο 31χρονος Γουόρνερ συνέχισε με αμείωτο ρυθμό και ολοκλήρωσε τον αγώνα με 9.018 βαθμούς, ξεπερνώντας το ορόσημο των 9.000β. για πρώτη φορά στην ιστορία των Αγώνων. Ο Καναδός είναι για χρόνια ένας από τους κορυφαίους δεκαθλητές του κόσμου, με χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Ρίο και άλλα τρία μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, όμως δεν είχε ανέβει ποτέ στο ψηλότερο σκαλί. Μέχρι σήμερα…
– Το κάνοε/καγιάκ προφανώς δεν είναι από τα πιο δημοφιλή αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει τους δικούς του πρωταγωνιστές. Στο Τόκιο, το κεντρικό πρόσωπο είναι αναμφίβολα η Νεοζηλανδή Λίζα Κάρινγκτον, η οποία με τη σημερινή νίκη της στο μονό καγιάκ 500μ. έφτασε τα τρία χρυσά στη διοργάνωση. Η 32χρονη αθλήτρια είχε ήδη θριαμβεύσει στο διπλό καγιάκ 200μ. και 500μ., ενώ αύριο (6/8) θα διεκδικήσει ακόμη έναν τίτλο, αυτή τη φορά στο τετραπλό καγιάκ 500μ. Η Κάρινγκτον είχε πάρει και δύο χρυσά στο μονό 200μ. σε Λονδίνο και Ρίο και πλέον είναι η αθλήτρια με τους περισσότερους Ολυμπιακούς τίτλους στην ιστορία της Νέας Ζηλανδίας.
– Η νίκη της Σαν Μπράσπενιξ στο κέιριν της ποδηλασίας πίστας αποτελεί έναν θρίαμβο της ίδιας της ζωής. Η Ολλανδή αθλήτρια είχε υποστεί έμφραγμα το 2015, κατά τη διάρκεια προετοιμασίας στις ΗΠΑ, και για πολύ καιρό δεν γνώριζε αν θα μπορούσε να επανέλθει στους αγώνες. «Πίστευα ότι η καριέρα μου είχε τελειώσει. Χρειάστηκε να περιμένω 6-7 μήνες για να μάθω αν μπορώ να ξανατρέξω σε υψηλό επίπεδο, αλλά ακόμη και τότε, ήταν πολύ δύσκολο να επανέλθω στο παλιό μου επίπεδο» δήλωσε η 30χρονη Μπράσπενιξ μετά τη νίκη της.
– Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ αποτυγχάνουν στα 4Χ100μ., αλλά τέτοιο… κάζο δεν έχουν ξαναπάθει. Ο αποκλεισμός από τον τελικό του αγωνίσματος δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας ακύρωσης ή χαμένης σκυτάλης (πράγματα που συμβαίνουν στις σκυταλοδρομίες), αλλά μίας πολύ κακής κούρσας και από τους τέσσερις αθλητές της ομάδας, σε συνδυασμό με κακές αλλαγές. «Η ομάδα των ΗΠΑ έκανε τα πάντα λάθος. Οι αλλαγές ήταν λάθος, οι αθλητές έτρεχαν με λάθος… πόδια και ήταν σαφές ότι δεν υπήρχε ηγεσία. Είναι εντελώς απαράδεκτο για μια ομάδα των ΗΠΑ να φαίνεται χειρότερη από ερασιτέχνες» “ξεσπάθωσε” ο θρυλικός Καρλ Λιούις, που έχει κατακτήσει δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια στο αγώνισμα. «Είναι απαράδεκτο» παραδέχθηκε εκ μέρους της αμερικανικής τετράδας ο Κρέιβον Γκιλέσπι.
Γ. Δημητρόγλου