«Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα κοινό σχέδιο. Ένα συλλογικό και κοινωνικό συμβόλαιο με διάρκεια, θεσμικότητα, όραμα. Και εδώ, ο τουρισμός δεν είναι απλώς ένα ακόμα εισόδημα. Μια ακόμη πηγή κέρδους. Είναι ή μάλλον πρέπει να γίνει εργαλείο ανάπτυξης και καταλύτης μεταμόρφωσης. Ένας τουρισμός που ενώνει παράδοση και τεχνολογία, οικολογία και οικονομία, καινοτομία και φιλοξενία, πολιτισμό και κοινωνική ένταξη».
Αυτά τόνισε, μεταξύ άλλων, ο πρώην πρωθυπουργός και βουλευτής Αχαΐας του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας σήμερα σε συνέδριο για τον τουρισμό στην Δυτική Ελλάδα που πραγματοποιείται στην Πάτρα.
Όπως πρόσθεσε, «απαιτείται να υπάρξει σοβαρή, ουσιαστική, συνεχή συνεργασία, με δουλειά και σεβασμό στην δημιουργική καινοτομία, δηλαδή συνεργασία μεταξύ, Περιφέρειας, Δήμων, Πανεπιστημίου, επιχειρήσεων, συνεταιρισμών, πολιτών και κυρίως της νέας γενιάς».
Παράλληλα, πρότεινε «τη δημιουργία μιας συνεργασίας για τη Δυτική Ελλάδα του μέλλοντος, ώστε να μετατρέψουμε την περιοχή μας σε πιλότο μιας δίκαιης, πράσινης, συμμετοχικής ανάπτυξης».
Ακόμη, κατά την διάρκεια της ομιλίας του, ο Γιώργος Παπανδρέου σημείωσε: «Είναι αντιφατικό και παράδοξο, ότι στην περιοχή μας, στη Δυτική Ελλάδα, έχουμε ένα brand name, ένα προϊόν, που ίσως είναι το πιο γνωστό στη υφήλιο, ένα παγκόσμιο σύμβολο, που δεν έχει αξιοποιηθεί, όχι μόνο για τον τουρισμό, αλλά για τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την παιδεία, την ανάπτυξη της περιοχής μας. Την Αρχαία Ολυμπία, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, την Ολυμπιακή Εκεχειρία. Όχι μόνο ως προορισμό αλλά ως ιδέα. Ειρήνη, συνεργασία, αλληλεγγύη. Αξίες που εμπνέουν τον κόσμο. Αλλά έχουμε τόσες και τόσες άλλες τοποθεσίες, με ιστορία, μύθους, ομορφιές, που δεν αξιοποιούνται».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Γιώργος Παπανδρέου επεσήμανε ότι «ζούμε σε έναν κόσμο ασταθή, με γεωπολιτικές εντάσεις, με απειλές στη δημοκρατία και στην κλιματική ισορροπία και σε μια Ευρώπη που δοκιμάζεται», προσθέτοντας:
«Ζούμε σε μια περιοχή ευάλωτη από την κλιματική κρίση, έως την πίεση στους θεσμούς. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να φτάσει η καταιγίδα στην πόρτα μας. Βλέπουμε τη συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας, νέους αυταρχισμούς και θεσμούς να χειραγωγούνται. Παιδεία, Δικαιοσύνη, ΜΜΕ, ακόμα και η τεχνολογία και η Τεχνητή Νοημοσύνη γίνονται εργαλεία ελέγχου, όχι ελευθερίας. Αυτό δεν είναι φαινόμενο ξένο. Το βλέπουμε και εδώ. Με κουτοπονηριές άλλων εποχών. Με συγκάλυψη, με παραβίαση της συνταγματικής τάξης. Η λογική ‘εγκληματώ, αλλά δικάζομαι όπως με βολεύει’ είναι απόδειξη ενοχής».
«Τι κάνουμε λοιπόν»;, αναρωτήθηκε και συνέχισε: «Αντιστεκόμαστε, όχι με οργή μόνο αλλά με πράξη, με δημοκρατία κάθε μέρα, με συμμετοχή, με αποκέντρωση, με σεβασμό στον πολίτη και τη φωνή του».