Συναντήθηκε, ουσιαστικά, με το μπάσκετ σχεδόν τυχαία! Από μια αυθόρμητη κουβέντα του μπαμπά της (σ.σ. ήταν οδηγός λεωφορείου) να τον ακολουθήσει σε μετακίνηση αποστολής καλαθοσφαιρικής ομάδας σε τουρνουά. Την πορτοκαλί μπάλα την είχε, μέχρι τότε, στα εφηβικά χέρια της περισσότερο σαν παιχνίδι, χωρίς να μπορεί να φανταστεί πως αρκετά αργότερα, θα της χάραζε επαγγελματικά τη ζωή και θα την ταξίδευε -κυριολεκτικά- στον κόσμο!
Η Κατερίνα Χατζηδάκη υποδέχτηκε το 2021 μακριά από την οικογένειά της και τα τέσσερα αγαπημένα σκυλιά της, έχοντας, όμως, τον τίτλο της πρώτης ξένης προπονήτριας στο Ιράν! Τις δύο τελευταίες εβδομάδες βρίσκεται στην Τεχεράνη, με την ευθύνη καθοδήγησης της γυναικείας ομάδας μπάσκετ της Μαχράμ.
Ξενιτεύτηκε αναγκαστικά. Σε ελληνικό έδαφος, μέχρι πρότινος, είχε δέσμευση με την Ελευθερία Μοσχάτου. Χωρίς, ωστόσο, να φαίνεται φως στον ορίζοντα για έναρξη της Α1 γυναικών, λόγω του κορονοϊού, αποφάσισε να ανταποκριθεί στο… μαρκάρισμα της ιρανικής ομάδας (σ.σ. έλυσε κοινή συναινέσει το συμβόλαιο με τον ελληνικό σύλλογο) και να ανοίξει καινούργιο κεφάλαιο στην καριέρα της.
«Πώς αποκαλείς τον Κόλπο, Αραβικό ή Περσικό; Ηταν από τις πρώτες, αιφνιδιαστικές, κουβέντες που άκουσα φτάνοντας εδώ. Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν αμέσως τι γνώμη έχεις για τη χώρα τους», αποκάλυψε η 42χρονη τεχνικός μιλώντας στο Αθηναϊκό -Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ).
«Ημουν επιφυλακτική, αρχικά, όταν έμαθα για την πρόταση συνεργασίας, βάζοντας στο μυαλό μου ερωτηματικά που έχουν όλοι στο άκουσμα της διαμονής σε ένα κράτος, όπως το Ιράν. Η χώρα, όμως, τελικά, νομίζω πως είναι αρκετά παρεξηγημένη. Ναι, υπάρχει ένας άλλος τρόπος αντίληψης για κάποια πράγματα, αλλά δεν έχει καμία σχέση το όλο κλίμα με όσα πιστεύουμε γι’ αυτήν. Οι άνθρωποι εδώ είναι φιλόξενοι, ιδιαίτερα μορφωμένοι, οι περισσότεροι μιλούν αγγλικά. Αν ενσωματωθείς και αφομοιώσεις την κουλτούρα τους, καταλαβαίνεις πολλά και αλλάζεις τη γνώμη που είχες σε πρώτο χρόνο. Η προσαρμογή μου είναι ευκολότερη από όσο περίμενα», πρόσθεσε.
«Οργάνωση ευρωπαϊκού επιπέδου»
——————————-
«Ζυγίζοντας» τα δεδομένα της, κατέληξε η Κατερίνα Χατζηδάκη στο να ετοιμάσει αποσκευές για να ζήσει ξανά εκτός συνόρων (σ.σ. την πενταετία πριν από το καλοκαίρι του 2020, όταν και επαναπατρίστηκε, ήταν προπονήτρια στη Χατάι, με την οποία κατέκτησε 2 Σούπερ Καπ Τουρκίας, είχε συμμετοχή σε τελικό Σούπερ Λιγκ και Κυπέλλου Τουρκίας, σεζόν σε Euroleague και Eurocup), διότι:
«Ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Το ίδιο συναίσθημα είχα και όταν πήγαινα στην Τουρκία. Δεν χάνεις να δοκιμάζεις στη ζωή! Είναι μια νέα πρόκληση για μένα! Δεν μπορούσα, επιπλέον, να μείνω άλλο σε αδράνεια, έτσι είναι σαν μην έχεις οξυγόνο. ‘Πνιγόμουν’, δε γινόταν να καθίσω άλλο στο σπίτι! Κίνητρο, προφανώς, ήταν και το οικονομικό σκέλος της συνεργασίας».
Με την Ελληνίδα προπονήτρια στο τιμόνι της , η Μαχράμ έκανε δύο νίκες στη σειρά (σ.σ. είναι στο 6-2, στα μισά του πρωταθλήματος) και ετοιμάζεται για την επόμενη αγωνιστική υποχρέωσή της σε δύο εβδομάδες.
«Το επίπεδο του πρωταθλήματος, μπασκετικά, είναι χαμηλό. Το ήξερα αυτό, πήρα πληροφορίες από συναδέλφους που δούλεψαν παλιότερα στο Ιράν. Είναι στη φύση μου, όμως, να θέλω να ανακαλύπτω καινούργια πράγματα, να βγαίνω από τη ζώνη ασφάλειάς μου, να βλέπω τι γίνεται και αλλού. Το καλό στην ομάδα είναι πως διψούν να μάθουν! Το σωματείο είναι εξαιρετικά οργανωμένο, κινείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο οργάνωσης. Ανήκει σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες της χώρας. Ο,τι και αν ζητήσω, σε μισή ώρα, το έχω! Οι υπεύθυνοι στοχεύουν σε πλάνο πενταετίας, στη διάρκεια του οποίου προσδοκούν να γίνει ισχυρή η Μαχράμ και στο γυναικείο τμήμα (σ.σ. όπως είναι η ανδρική ομάδα του συλλόγου). Θέλουν να δώσω πληροφορίες στα κορίτσια, να τις μάθω να σκέφτονται ως επαγγελματίες. Ταλέντο υπάρχει, όπως και διάθεση για δουλειά. Κάνουμε 4 ώρες προπόνηση κάθε μέρα και δεν παραπονιέται κανείς!», επισήμανε η κόουτς, στην οποία έχει γίνει ήδη κουβέντα από τους διοικούντες τη Μαχράμ για επέκταση της συνεργασίας μαζί της και για την καινούργια αγωνιστική σεζόν. Προσέγγιση δέχτηκε, επίσης, και από την Ομοσπονδία του Ιράν, για συνεργασία, αρχικά, σε συμβουλευτικό επίπεδο.
«Ονειρο να παρακολουθήσω παιχνίδι ΠΑΟΚ-Αρης»
—————————————-
Στην Τεχεράνη η Κατερίνα Χατζηδάκη, μετά τις πρώτες μέρες… μοναξιάς, έχει ελληνική παρέα, καθώς επέλεξε για το ρόστερ της ομάδας την Μαρία Αυτζή. Η 30χρονη γκαρντ αποχώρησε από τον ΑΟ Χανίων και μετακόμισε στο Ιράν.
«Ζητήθηκε η απόκτηση πλέι μέικερ. Η Μαρία ξέρω ότι είναι καλή παίκτρια και εισηγήθηκα την απόκτησή της. Το ότι είναι Ελληνίδα δεν έπαιξε ρόλο στην επιλογή, αλλά προφανώς και είναι καλό ότι έχω άνθρωπο μαζί μου από την Ελλάδα», ανέφερε η έμπειρη προπονήτρια.
Ερωτηθείς σχετικά δεν έκρυψε την απογοήτευσή της για το ότι στην Ελλάδα δε διεξάγεται- στην παρούσα φάση- το γυναικείο πρωτάθλημα, λόγω Covid-19.
«Θίγομαι επαγγελματικά, ως Ελληνίδα, με τη συγκεκριμένη κατάσταση. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι, αυτήν τη στιγμή, το χαμηλού επιπέδου πρωτάθλημα στο Ιράν γίνεται και το γυναικείο πρωτάθλημα στην Ελλάδα δε διεξάγεται», ήταν τα λόγια της.
Προπονητικά, δε, ως γυναίκα, αναγνωρίζει πως: «Η αντιμετώπιση είναι διαφορετική. Γενικά, όχι μόνο στο μπάσκετ, οι γυναίκες είμαστε σε ελαφρώς μειονεκτική θέση. Στον δικό μου επαγγελματικό χώρο, οι διοικήσεις εμπιστεύονται περισσότερο τους άνδρες, γεγονός που σαφώς είναι λάθος! Υπάρχουν καλοί, μέτριοι και κακοί προπονητές. Αυτό έχει να κάνει με τις γνώσεις, την εμπειρία και όχι το φύλο του καθενός. Παρόλα αυτά, ποτέ δε σκέφτηκα, ειδικά μετά τα πέντε χρόνια στην Τουρκία, πως μπορώ να ασχοληθώ με κάτι άλλο στη ζωή μου πέρα από το μπάσκετ».
Ο δρόμος της προπονητικής άρχισε νωρίς για την Κατερίνα Χατζηδάκη. Στα 18 χρόνια της, ενώ αγωνιζόταν για την ομάδα της Ελευσίνας, ανέλαβε να καθοδηγεί από τον πάγκο το τμήμα κορασίδων του συλλόγου. «Η αλήθεια είναι πως δε μου άρεσε τόσο να παίζω, όσο να προπονώ», ομολόγησε.
Μοιράστηκε, ακόμη, πως «Όνειρό μου είναι να μπορέσω να παρακολουθήσω από κοντά παιχνίδι ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Αρη. Μεγάλωσα βλέποντας τα επικά ντέρμπι των δύο ομάδων στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ως τις αρχές αυτής του ‘90. Ενιωσα τεράστια συγκίνηση όταν, πριν από επτά χρόνια περίπου, μπήκα στο Αλεξάνδρειο για αγώνα (σ.σ. ήταν βοηθός στο γυναικείο του Παναθηναϊκού).
Καταλήγοντας, ευχήθηκε «Η καλή διάθεση και η θετική ενέργεια μπορούν να κάνουν θαύματα! Με αυτά να πορευτούμε το 2021. Να επιδιώξουμε, μετά από όσα βιώσαμε το 2020, να ‘χτίσουμε’ στο πώς να γίνουμε εμείς καλύτεροι και να μεταδώσουμε αυτό το σκεπτικό όπου και σε όσους μπορούμε!».
Ρούλα Αβραμίδου