Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας είχαν το… προνόμιο να φιλοξενήσουν τη θεωρούμενη ως κορυφαία κούρσα όλων των εποχών στην κολύμβηση, τον τελικό των 200μ. ελεύθερο ανδρών, όπου οι συμμετέχοντες άθροισαν στο παλμαρέ τους (πριν και μετά το 2004) 34 Ολυμπιακούς και 58 παγκόσμιους τίτλους. Ο άτυπος τίτλος της «κούρσας του αιώνα» είναι όμως πολύ πιθανό να αλλάξει «κάτοχο» το 2024 στο Παρίσι, εκεί όπου αναμένεται μία συγκλονιστική μάχη στα 400μ. ελεύθερο γυναικών, πεποίθηση που εδραιώνεται μετά το απίθανο παγκόσμιο ρεκόρ που πέτυχε τα ξημερώματα η Καναδή Σάμερ ΜακΙντος.
Για να γίνουν οι δέουσες συγκρίσεις, πρέπει να θυμηθεί κανείς τα ονόματα που συμμετείχαν στον τελικό των 200μ. ελεύθερο, το 2004 στην Αθήνα. Ηταν εκεί ο Αυστραλός Ιαν Θορπ, το μεγαλύτερο αστέρι της παγκόσμιας κολύμβησης την εποχή εκείνη, κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ, δις πρωταθλητής κόσμου και «ασημένιος» Ολυμπιονίκης στο Σίδνεϊ (όπου είχε πάρει το χρυσό στα 400μ. ελεύθερο, καθώς και σε δύο «σκυταλοδρομίες». Ο επίσης Αυστραλός Γκραντ Χάκετ, ο οποίος βέβαια ειδικευόταν σε μεγαλύτερες αποστάσεις (400μ. και 1.500μ.), όμως ήταν αυτός που το 1999 είχε καταρρίψει το δεκαετούς διάρκειας παγκόσμιο ρεκόρ του Ιταλού Τζόρτζιο Λαμπέρτι. Παρών για να υπερασπιστεί τον τίτλο που κατέκτησε στο Σίδνεϊ, ήταν ο Ολλανδός Πίτερ Φαν ντεν Χούγκενμπαντ, επίσης πρώην κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ. Και βεβαίως, ο άνθρωπος που έμελλε -με αφετηρία τους Ολυμπιακούς της Αθήνας- να κυριαρχήσει στις πισίνες του κόσμου, ο Αμερικανός Μάικλ Φελπς, ακόμη τότε μόλις 19 ετών.
Νικητής σε εκείνη την κούρσα είχε αναδειχθεί ο Ιαν Θορπ, με δεύτερο τον Φαν ντεν Χούγκενμπαντ και τρίτο τον Φελπς, ενώ ο Χάκετ περιορίστηκε στην πέμπτη θέση, πίσω από τον δεύτερο Αμερικανό, Κλιτ Κέλερ. Περιέργως, το 1:44.71 του Αυστραλού στον τελικό ήταν αρκετό μόνο για το ρεκόρ Αγώνων, καθώς το παγκόσμιο ρεκόρ που είχε ο ίδιος από το Παγκόσμιο της Φουκουόκα το 2001 (1:44.06) έμελλε να αντέξει ως τον Μάρτιο του 2007, οπότε το κατέρριψε ο Φελπς.
Πόσο δόκιμη είναι η σύγκριση με τον πολυαναμενόμενο τελικό των 400μ. ελεύθερο γυναικών στο Παρίσι; Καταρχήν, θα μετάσχουν -αν δεν υπάρξει κάποιο απρόοπτο- οι τελευταίες δύο Ολυμπιονίκες του αγωνίσματος, η Αμερικανίδα Κέιτι Λεντέκι (2016) και η Αυστραλή Αριάρν Τίτμους (2021). Η πρώτη πήρε το παγκόσμιο ρεκόρ από τη Φεντερίκα Πελεγκρίνι το 2014, σε ηλικία 17 ετών, κάνοντας 3:58.86 στο εθνικό πρωτάθλημα των ΗΠΑ και 3:58.37 στους Αγώνες του Ειρηνικού, δύο εβδομάδες αργότερα, για να «ισοπεδώσει» αυτές τις επιδόσεις στους Ολυμπιακούς του Ρίο, όπου τερμάτισε σε 3:56.46. Ο χρόνος αυτός έμοιαζε ακατάρριπτος για οποιαδήποτε άλλη αθλήτρια (εκτός της ίδιας), μέχρι που εμφανίστηκε στο προσκήνιο η Τίτμους. Σε ηλικία 19 ετών, νίκησε τη Λεντέκι στο Παγκόσμιο της Γκουανγκζού, το 2019, και δύο χρόνια αργότερα στο Τόκιο της πήρε τον Ολυμπιακό τίτλο. Τον Μάιο του 2022 η Αυστραλή ολοκλήρωσε την «αποκαθήλωση» της Λεντέκι, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ με χρόνο 3:56.40, στο εθνικό πρωτάθλημα της χώρας της.
Και ξαφνικά… προέκυψε η Σάμερ ΜακΙντος. Όχι και τόσο ξαφνικά δηλαδή, αφού η Καναδή κατέκτησε στο περσινό Παγκόσμιο της Βουδαπέστης, στα 16 της χρόνια, δύο χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο μετάλλιο. Στα 400μ. ελεύθερο ήταν δεύτερη πίσω από τη Λεντέκι (αφού η Τίτμους δεν μετείχε στη διοργάνωση), αλλά αυτή ήταν η… προειδοποιητική βολή. Με το 3:56.08 που πέτυχε τα ξημερώματα στο Τορόντο, στα καναδικά trials για πρόκριση στο Παγκόσμιο της Φουκουόκα, έδειξε ότι θα συναγωνιστεί στα ίσια τις δύο μεγάλες αντιπάλους της και ίσως μάλιστα να έχει και πλεονέκτημα, αφού -λόγω ηλικίας- είναι προφανές ότι έχει ακόμη μεγάλα περιθώρια βελτίωσης.
Αν οι τρεις αθλήτριες φτάσουν στο Παρίσι υγιείς και σε καλή κατάσταση, είναι βέβαιο ότι η μάχη τους θα «κλέψει την παράσταση» στα αγωνίσματα κολύμβησης των Ολυμπιακών Αγώνων. Το αν θα ξεπεράσει τη φήμη του τελικού της Αθήνας, είναι δύσκολο να το προεξοφλήσει κανείς, αν και μία πρώτη… γεύση θα πάρουμε τον προσεχή Ιούλιο, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Φουκουόκα.
Γιάννης Δημητρόγλου