Η ουκρανική λέξη «Покидаю», που προφέρεται Pokydayu και σημαίνει «Αφήνοντας πίσω», είναι ο τίτλος της έκθεσης φωτογραφίας των Γιατρών του Κόσμου για τον ένα χρόνο ανθρωπιστικής δράσης στην Ουκρανία, που εγκαινιάστηκε στο Ινστιτούτο Γκαίτε στη Θεσσαλονίκη.
«Εμείς, οι Γιατροί του Κόσμου, βρεθήκαμε στην Ουκρανία, σαν σήμερα, 10 Μαρτίου, μετά την έναρξη του πόλεμου, που ξεκίνησε πριν ένα χρόνο, στις 24 Φεβρουαρίου» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ευγενία Θάνου, γενική διευθύντρια της οργάνωσης.
«Οι Γιατροί του Κόσμου, αμέσως έστειλαν ομάδες γιατρών στην Ουκρανία και στη Ρουμανία, όπου κατέφταναν μαζικά οι πρόσφυγες. Και όπως βλέπετε, με το φωτογραφικό μας φακό αποτυπώσαμε κάποιες στιγμές, οι οποίες για μας ήταν αρκετά έντονες και θέλω αυτό να το μεταφέρουμε και στον κόσμο.», υπογράμμισε.
«Και στην Ελλάδα φιλοξενήσαμε αυτούς τους Ουκρανούς, τους υποδεχτήκαμε και τους ζήσαμε από κοντά από την πρώτη στιγμή. Γυναίκες με τα παιδιά τους και τα κατοικίδια τους να φεύγουν από τα σύνορα και να προσπαθούν να βρούνε που θα πάνε να μείνουν…Είμαστε κοντά τους, έτσι και αλλιώς, για αυτούς τους ανθρώπους υπάρχουμε», υπογράμμισε η κ. Θάνου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της οργάνωσης, οι Γιατροί του Κόσμου-Ελλάδας έχουν συγκεντρώσει μέχρι στιγμής πάνω από 100 τόνους ειδών πρώτης ανάγκης (κυρίως φάρμακα και ιατρικά αναλώσιμα) και έχουν ήδη πραγματοποιήσει 25 ανθρωπιστικές αποστολές στην Ουκρανία, συνοδεύοντας τα είδη πρώτης ανάγκης. Μέχρι στιγμής, εκτιμάται ότι οι δραστηριότητες των Γιατρών του Κόσμου για την Ουκρανία έχουν ωφελήσει άμεσα περισσότερους από 17.000 ανθρώπους, ενώ ο αριθμός των έμμεσα ωφελούμενων υπολογίζεται σε 550.000.
Οι φωτογραφίες είναι του Γιάννη Γιαννακόπουλου, ο οποίος είναι πάνω από 20 χρόνια εθελοντής στην οργάνωση Γιατροί του Κόσμου.
«Στην Ουκρανία είχα δει παιδικές χαρές που ήτανε βουβές. Δεν ακούγαμε φωνές παιδιών, τους τσακωμούς τους και τα γέλια χαράς. Οι φωτογραφίες που παρουσιάζουμε στην έκθεση στη Θεσσαλονίκη είναι από την καθημερινότητα των Ουκρανών προσφύγων. Αποτυπώσαμε τρεις ομάδες ανθρώπων: το παιδί τη γυναίκα και ανθρώπους τρίτης ηλικίας», είπε ο κ. Γιαννακόπουλος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Οι συνέπειες όποιου πολέμου οδηγούν στις χειρότερες καταστάσεις που μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος: την πείνα, την αρρώστια, την έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων. Δεν είναι μόνο οι πρόσφυγες που φύγανε εκτός χώρας αλλά και οι εσωτερικοί πρόσφυγες που άφησαν τα σπίτια τους μετά από τους βομβαρδισμούς… », υπογράμμισε.
Πριν τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιήθηκε συζήτηση με θέμα «Συνεργασία & Αλληλεγγύη στο πλαίσιο υποδοχής προσφύγων», στην οποία συμμετείχαν η Ιωάννα Κοσμοπούλου, Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Θεσσαλονίκης, η Δέσποινα Παναγιωτάκη, Διοικήτρια Δομής Φιλοξενίας Σερρών, η Αλεξάνδρα Προτσένκο, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας, η Κατερίνα Σίλερ, Αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μονοπήγαδου Θέρμης και η Κατερίνα Τζαβάρα, Αν. Καθηγήτρια ΠΑΜΑΚ και Διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας Μακεδονικής Ιστορίας και Τεκμηρίωσης , εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Συντόνισαν τη συζήτηση ο Νικήτας Κανάκης, πρώην πρόεδρος των ΓτΚ και μέλος του Δ.Σ και η Νάντια Τσαπνή, Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μαριούπολης.
Μιλώντας στην συζήτηση η Αλεξάνδρα Προτσένκο, που βρίσκεται στην Ελλάδα από το Μάρτιο του 2022, αναφέρθηκε στην δραματική ιστορία των Ελλήνων της Ουκρανίας, αλλά και στην τραγωδία του σημερινού πολέμου, που για ακόμα μια φορά εκτόπισε πολλούς Έλληνες από τον τόπο κατοικίας τους.
«Οι άνθρωποι μας κουράστηκαν από τον πόλεμο. Όλοι ονειρεύονται την ειρήνη. Κανένας δεν θέλει να δει γέρους και παιδιά να κλαίνε, μητέρες να θάβουν τους γιους τους. Ο σημερινός κίνδυνος φέρνει στον νου τις σταλινικές διώξεις κατά των Ελλήνων, την «ελληνική επιχείρηση». Το 1937-1938, όλα τα επιτεύγματα και τα αποκτήματα του ουκρανικού ελληνισμού καταστράφηκαν, όπως σκοτώθηκαν άνθρωποι και καταστραφήκαν τα κειμήλια μας στο σημερινό πόλεμο…», είπε.
Σοφία Προκοπίδου