|
Οι προκλήσεις που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στο εργασιακό περιβάλλον απασχόλησαν συζήτηση που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Ωδείο Αθηνών στο πλαίσιο του συνεδρίου της πρωτοβουλίας «The Upfront Initiative» για την ισότητα, τη συμπερίληψη, την ποικιλομορφία και την ορατότητα στον εργασιακό χώρο που διοργανώνεται για τρίτη συνεχή χρονιά,, υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
«Αυτό που έγινε στη Θεσσαλονίκη ήταν αποτέλεσμα ενός queer ντυσίματος από ένα άτομο που εκείνη την ώρα δεν γινόταν αντιληπτό ως γυναίκα» εξήγησε η Νάνσυ Παπαθανασίου, Δρ κλινικής ψυχολογίας και επιστημονικά συνυπεύθυνη στην Orlando LGBT+ & Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης “ 11528-Δίπλα Σου”. «Αυτό που έγινε στη Θεσσαλονίκη απηχεί και αντηχεί στους φόβους πολλών γυναικών, δηλαδή σε φόβους όπως αν ντυθώ προκλητικά τι μπορεί να μου συμβεί. Ο τρόπος με τον οποίο αστυνομεύεται η έκφραση είναι κάτι το οποίο το έχουμε εσωτερικεύσει, γιατί με αυτό τον τρόπο επιβιώνουμε και αντέχουμε» ανέφερε, προσθέτοντας ότι «η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι πολλαπλά περιθωριοποιημένη και στιγματισμένη. Ο τρόπος με τον οποίο ρυθμίζεται η σεξουαλικότητα στη δημόσια σφαίρα είναι ένας ακόμα τρόπος να ρυθμίσουμε και εν τέλει να ελέγξουμε τις γυναίκες. Η σεξουαλικότητα έρχεται να μας «κανονίσει», δηλαδή να μας ρυθμίσει. Το ίδιο ισχύει με τα ρούχα που φοράμε.»
«Στη διαφήμιση και την επικοινωνία έχουν ενσωματωθεί όλα τα βαθιά ριζωμένα στερεότυπα» σημείωσε η Σοφία Δήμτσα, Ομιλική Γενική Διευθύντρια Εταιρικών Σχέσεων και Επικοινωνίας της ΔΕΗ που παραδέχθηκε ότι έχει τύχει να αλλάξει σκηνή σε διαφήμιση, όπου ο άντρας έδειχνε στη γυναίκα ένα τεχνικό θέμα. «Δημιουργώ πολλά τέτοια θέματα» είπε τονίζοντας ότι « στην επικοινωνία το στοίχημα είναι πότε και πώς θα πάρεις το ρίσκο να απευθυνθείς διαφορετικά. Στη ΔΕΗ έχουμε πετύχει το 40% του top management να είναι γυναίκες, έχουμε όμως πολύ δρόμο μπροστά μας, κυρίως σε ότι αφορά στην επικοινωνία προς τα κάτω».
Απαντώντας στην κριτική γιατί η ΔΕΗ επέλεξε μία διαφημιστική εκστρατεία κατά των γυναικών, η Σ. Δήμτσα υπογράμμισε ότι «η ΔΕΗ είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κοινωνικού ιστού.»
«Η συναισθηματική νοημοσύνη θεωρείται το κύριο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των γυναικών αλλά και μόνο το γεγονός ότι τίθεται το ερώτημα “ τι αξία φέρνει μία γυναίκα στο εργασιακό περιβάλλον” είναι λάθος. Η πραγματική αξία οποιουδήποτε ανθρώπου έχει να κάνει με την τόλμη, το μυαλό και την τεχνογνωσία. Το τι προσφέρει ένας άνθρωπος σε μία επιχείρηση -όχι μία γυναίκα- πρέπει να είναι το ζητούμενο» τόνισε η Γεωργία Καρούντζου, Διευθύντρια Εταιρικών Υποθέσεων και Επικοινωνίας της Japan Tobacco International.
Η Γ. Καρούντζου μοιράστηκε την προσωπική της εμπειρία στον εργασιακό της χώρο, «ένα περιβάλλον αρκετά ανδροκρατούμενο και σκληρό» όπως ανέφερε, όπου «μπαίνοντας σε αυτό τον χώρο, είχα να αντιμετωπίσω την πρόκληση του πώς θα με πάρουν στα σοβαρά. Αποφάσισα ότι αν προσπαθήσω να χωρέσω σε ένα καλούπι δεν μου κάνει. Είμαι συγκεντρωμένη στο στόχο μου, αποφάσισα να δείχνω τι μπορώ να προσφέρω. Όλοι σε κρίνουν κάθε στιγμή, αλλά όλα αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με φίλτρο.»
Τα βήματα που έχει κάνει η ελληνική κοινωνία σε ότι αφορά στην αποδοχή του φεμινισμού και στην συμπερίληψη τόνισε η Ξένια Κουναλάκη, Αρχισυντάκτρια στην εφημερίδα “ Καθημερινή” που σημείωσε ότι «η νέα γενιά έχει απενοχοποιήσει τον φεμινισμό, σήμερα για τα νέα παιδιά είναι “ οκ” ο φεμινισμός, αντίθετα ο μισογυνισμός και ο σεξισμός είναι πλέον δαιμονοποιημένα.»
Η Ξ. Κουναλάκη πρότεινε ο φεμινισμός να αξιοποιεί και το χιούμορ, αλλά «στα σοβαρά θέματα (όπως οι αμοιβές, τα επεισόδια βίας στον εργασιακό χώρο κλπ) πρέπει να είμαστε ακτιβίστριες και μαχητικές» ενώ αναρωτήθηκε «ποιος τολμάει να συγκρίνει τις αμοιβές ανδρών – γυναικών μέσα σε μία εταιρεία;» και δήλωσε «είμαι ένθερμος υποστηρικτής των ποσοστώσεων ως ένα μεταβατικό στάδιο».
Το θέμα της ηλικιοφοβίας ανέλυσε η Αντιγόνη Λυμπεράκη, Καθηγήτρια Οικονομικών στο Τμήμα Οικονομικής & Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου εξηγώντας ότι η γυναίκα «από άγουρη και ανώριμη σε μικρή ηλικία περνάει κατευθείαν στο “ υπερώριμη”, χωρίς να πετύχει ποτέ τη φάση της αναγνώρισης. Η φάση της ώριμης ηλικίας κάνει τις γυναίκες αόρατες , αποτελεί ίσως την πιο στιγματισμένη φάση της ζωής της γυναίκας λόγω μιας διπλής περιθωριοποίησης (που πηγάζει από τον σεξισμό και την ηλικιοφοβία). Μεγαλώνοντας δεν είσαι όσο ηλικιωμένη αισθάνεσαι εσύ, αλλά όσο γερασμένη σε βλέπουν οι άλλοι» ανέφερε χαρακτηριστικά προσθέτοντας ότι «αν είναι μία φορά δύσκολο να είσαι γυναίκα, είναι δέκα φορές πιο δύσκολο να είσαι γυναίκα σε μεγάλη ηλικία.»
Το συντονισμό της συζήτησης ανέλαβε η Κατερίνα Παπανικολάου,Head of Skills, Diversity & Inclusion Services στην PwC Ελλάδας. |
|
Το συνέδριο «The Upfront Initiative» διοργανώνεται από τη LiFO και την Tsomokos Communications.
Πηγή: ΤΣΟΜΩΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΕ |